"Wist je dat je nu een vrouw hoort zingen ? Te gek, man !", verklapt de vriendelijke barman mij terwijl ik eventjes vertoef in de mooi ogende Press metal tent.
Een vrouw ? Naar mijn maatstaven klonk de tsunami van stemgeluid die toen over mij heenspoelde veel meer als het geluid van een brulaap tijdens het paringsseizoen. Ik ga even op de picknicktafel staan om zijn bewering te checken en, jawel, op het podium staat een hyperkinetische kleine chick met ballen wild om zich heen te moshen. Candice Kucsulain is haar naam. Zangeres van WALLS OF JERICHO. Klein van stuk en met tattoos die niet moeten onderdoen voor geen enkele man. Wellicht de hardst brullende vrouw ter wereld. Tjonge, je zal die thuis maar achter het fornuis hebben staan ! Not my cup of tea ! Elsbabbel is dan ook maar wat blij dat ze zich op dat moment niet in de moshpit bevindt, blauwe plekken heeft ze hier echt niet voor over.
Na een verkwikkende nachtrust was ik die ochtend wakker geworden door oorverdovend fonteinkwetterende vogels. Nog voor het festivalterrein terug te hebben betreden, was het paradijselijk ontbijt al weer verteerd door een stevige wandeling in de omliggende bossen, fauna en flora verkennend. Enkele uren later begaven we ons weer richting Biddinghuizen, benieuwd wat de plaatselijke fauna en flora er vandaag in petto had.
Rond de middag werd ik uiterst aangenaam verrast door BLACK LABEL SOCIETY, de opener op Mean Stage. Hun recept is simpel : 'zompige moerasmetal, opgetrokken uit een mengsel van blues en southern rock'. Het is nooit dankbaar om een festival te openen en dat moet ook Zakk Wylde gedacht hebben maar hij stond er wel als een rots in de branding. Effe gitaar inpluggen en van jetje geven ! Groots ! Oh, by the way, Zakk is ook gitarist/componist voor Ozzy Osbourne die we later op de dag nog als afsluiter zullen zien. Hij heeft echter één minpuntje : hij spuugt als een walvis. Afleren, Zakk, en alles komt in orde...
Tussen wat wij hier in West-Vlaanderen door 'saladevlagen' plegen te noemen, genoot Elsbabbel ook nog van MEGADETH. De grillige om zijn opvliegend karakter bekende Dave Mustaine
(ex-Metallica) pootte hier weer een set neer om U tegen te zeggen. Driftkikker Mustaine hadden we enkele weken vroeger al op SCHWUNG gehad en deed wat van hem verwacht werd : hemels gitaar spelen.
"How you're doin ? Soak'n wet ?", schreeuwt dolle hond Lemmy ons vervolgens toe als hij met MOTORHEAD aan zijn gloriemoment van de dag begint. Motörhead is Lemmy en Lemmy is Motörhead. Punt uit. Onverwoestbaar, onontkoombaar en onverzettelijk. Moteurkop ontgoochelt dan ook nooit, moteurkop doet niet mee aan concessies, experimenten of verrrassingen. Tot de dood erop volgt. Blijf dus nog wat bij ons, Lemmy, vooraleer je naar de eeuwige jachtvelden van Fields of death rockers verhuist.
Elsbabbel heeft op zondag nog stukken gehoord van het alternatieve zelfs doedelzakbespelende KORN en van VELVET REVOLVER, de ex-collega's van Axl Rose. Ook voor het zwartgagllige decadente loeiendharde TYPE O NEGATIVE heeft ze gepast. O negatief mag dan wel Elsbabbels bloedgroep zijn, ze konden haar niet bekoren, bekeren of beheren.
Tussen de verschillende optredens door, genoot ze van 'mensjes kijken'. Mensjes met tattoos en vreemde haardossen. Mensjes met piercings die weinig aan de verbeelding overlaten.
Het meest genoot ze van de opdrukken van T-shirts allerhande.
Zeg nou zelf, opschriften als 'I'm the new pope' of 'The hell with cookies and milk, give me titties and beer' of 'If I follow you home, would you keep me?' of 'I'm good in bed, I can sleep for days' of 'My pussie can do tricks' toveren toch ook bij u en u en u een glimlach op de lippen ??
's Avonds pikt ze nog wat DREAM THEATER mee, waarvan sommige nummers echt wel te pruimen zijn. DREAM THEATER kan mij boeien, maar niet altijd. Niet hard genoeg om toch maar voortijdig richting Mean Stage te schuifelen waar Ozzy wordt verwacht.
OZZY -let the madness begin, where is my fckng medication - OSBOURNE wordt de godfather of metal genoemd.
Van deze door diepe dalen van drank, drugs en depressies laverende madman wordt beweerd dat hij er als vergevorderde vijftiger nog altijd staat. Rock-n-roll is zijn enige werkzame medicijn. Ozzy vloekt, kettert en doet er alles aan om in de hel te belanden.
Het vet is echter van de soep : Ozzy zingt vals en verkracht nummers van Black Sabbath.
Ozzy roept tot vervelens toe constant : "I can't fckng heaaaaaaar you !'.
Wel, Ozzy, I wish I could hear you as in ancient times, when you were a hell of a performer and a singer. But now it's time to think about your retirement... En dat tot spijt van zijn wereldklasse uitstralende muzikanten van wie ik eigenlijk niet weet of het een straf is om met Ozzy op tournee te gaan. Mijn pluim gaat dit weekend dan ook naar hen.
Tidal wave, here I come ! 
