Roze confetti

schudden aan kersenbomen
laat het roze confettiballet naar beneden komen

voorjaarsbui helpt show naar de vaantjes
de takken wenen enkel nog regendruppeltraantjes

boom staat weer in zijn bloot
het roze balkleed ligt in de goot

Fonteinkwetterende vogelzang

Ze liggen op de rand van mijn bed: lawaaistoppers. Twee kleine gele oordopjes, die je tot een worstje moet rollen, in je gehoorgang moet stoppen en die zich dan vanzelf ontpopppen tot herriestoppers. Dag kabaal !

Ik heb ze vandoen omdat ik naast een snurkebeest lig. Hij mag knorren, blazen, piepen al wat ie wil, ik hoor het niet. Tegenwoordig komen ze ook goed van pas omdat er net aan de andere kant van de straat gebouwd wordt en de bouwheer de betonmolen zelfs in het weekend ontiegelijk vroeg laat draaien. Op donderdagochtend komt de vuilniskar al om tussen 4 en 5 uur ’s morgens krakend en piepend de zakken ophalen. Maar ook daar heb ik dus geen last van. En ik heb ook geen last van de radiowekker van de kids die altijd veel te luid en altijd op de verkeerde zender staat. En altijd te vroeg afloopt.

Ik ga het vannacht echter eens proberen zonder. Er is namelijk niets heerlijker dan gewekt worden door een fonteinkwetterend koor van lentevogels.

Onstandvastig

Zomerrokje aan. Zomerrokje weer uit. Jeans aan.
Trui uit. Trui weer aan.
Zomerschoentjes aan. Zomerschoentjes weer uit. Winterlaarsen weer aan.
Kousen uit. Kousen weer aan.
Met de fiets naar 't werk. Fiets weer op stal.
Ligzetel buiten. Ligzetel weer binnen.

Ik word zo moe van dit onstandvastig weer. En jullie ?

Vreugdedansje

Ik heb dit weekend verrukelijke asperges à la flamende gegeten. Ik had er al van vrijdag mijn zinnen op gezet, deze tijd van 't jaar zijn ze 'fingerlicking'. Dus trok ik gisteren met manlief te voet naar 't stad op jacht naar een aspergesmenu en na het nuttigen van een heerlijk flesje witte wijn en een groot bord asperges, had ik véél zin om dit vreugdedansje uit te voeren.


vreugdedansje

Ik ben boos

Op de tijdschriften met foto’s van modellen die op wandelende stielo’s lijken.
Op de kledingbedrijven die one-size-fits-all labeltjes in t-shirts naaien, waar zelfs geen pompelmoes in past.
Op de schoenfabrikant van dat fantastische paar dat ik toch niet kan kopen omwille het feit dat zweetpoten niet samengaan met synthetische inlegzooltjes.
Op vrouwen waarvan hun haar er altijd leuk uitziet, terwijl dat van mij veel weg heeft van een coupe savage.
Op mijn handen omdat ze toch maar niet van dat wondje op mijn neus kunnen blijven. En dat al 3 weken.

Maar ik ben zelf ook slecht. Als ik op straat loop en denk : "Jongens, moet je dát zien. Er is een orkaan door haar kast gegaan en ze heeft van elke stapel het bovenste aangetrokken."

Subliem operabanket

Katteneducatie

Echtgenoot weg om avondje te pokeren met vrienden. Kids de deur uit. Zalige stilte. Lekker op mijn stekkie voor de computer aan het bloggen.
Tot Kapitein komt schurken tegen mijn benen. En pootjes geven. En kopjes geven. En zielig naar me kijken.
Ja, man, ik heb je begrepen. Kun je echt niet leren wat deze poes kan ?

Dingessen

Zelfgeknutselde prutskes en souvenirs van mijn kids. Een stukje van de muur van Berlijn. Cowboylaarzen uit New York. Liefdessprokkelbriefjes. Oorringen gekocht aan Indiaantjes niet ver van de Grand Canyon. Een blues T-shirt van Buddy Guy uit Chicago. Een lederen jasje uit Argentinië. Een knuffelkoe die zingt uit Peer.
Een stukse paterkaas uit Vleteren. Schelpen van Ile D'Yeu. Bovenstaand kaartje van mijn vriendin.
Zonder deze dingen zou mijn leven absoluut een stuk minder leuk zijn!

O dierbaar België

De job van manlief kent geen grenzen. Toch geen culinaire.
Vanmiddag stoof hij -wat wij in Roeselare omschrijven als 'preuts gelijk 40'- binnen met uiterst zeldzaam gerstennat. Ik was één en al oor. Naar het verhaal van de Struise Brouwers, de paterkes uit Vleteren en het ontwerp van Delpine Boël voor flesjes bier waarvan er voorlopig maar een beperkt aantal zijn gemaakt.
De voorganger heette -o ironie- Black Albert. En er staat er sedert vandaag ééntje in onze kelder.

Zie ook Murke

Een pareltje vanuit de reclamewereld

Verpakkingsoorlog

Het is hier soms oorlog in de keuken. Ik trek dan ten strijde tegen verpakkingen. Verpakkingen open trekken pakt nogal vaak verkeerd uit, het papier of de folie scheurt dan waar het niet moet.

Probeer het maar eens met een pak soepbeschuiten. Met beschuitverpakkingen voer ik dus oorlog. “Open hier”, staat op de verpakking. Er is een touwtje of klepje waarmee je het boeltje in één zwiep kan openen, doch je moet het wel vinden, hé !
Idem dito voor koekjesverpakkingen of een banale Snickerreep. Zonder tandenwerk niet open te scheuren met als gevolg kapotte koekjes of een verminkte Snicker.
En wat dacht je van blikjes. Sardien in olie bijvoorbeeld : onmogelijk proper open te krijgen. Ofwel scheurt het metalen lipje al af voordat het blik open is, ofwel belandt de olie waar hij niet hoort.
Mayonaise in een knijptube. Een ramp ! Werkt alleen perfect bij een nieuwe tube, de volgende keer komt er vooral en éérst lucht tevoorschijn met pas nadien vrolijk pruttende mayonaiseklodders overal behalve in je bord.

Het ergst zijn de cosmeticastaaltjes die in tijdschriften plakken. Tenzij mij eens iemand kan vertellen hoe ik dat staal van de allernieuwste Nivea shampoo met natte handen kan openen als ik in bad zit. Hallo ? Niet dus. Dat wordt weeral tandenwerk en een schuimende bek.

Ik zal je pakken !

Soms moet ik me een beetje inhouden. Ik praat namelijk ongegeneerd tegen dingen. Als kind kan dat, maar voor een volwassene is het absoluut ‘not done’.

“We gaan er ne keer een lap op geven !”, roep ik tegen de computer.
“Bijna gedaan met zwieren, madam ?” , vraag ik aan de wasmachine.
“Ewel, wat zijn de nieuwsjes van de dag ?”, vraag ik aan de kat als ik thuiskom van mijn werk.
“Man, man, waar hebben jullie gezeten ?”, schreeuw ik tegen mijn met modder besmeurde schoenen.
“Jeeeeeezus ! Waar zijn jullie weer naar toe”, vloek ik tegen de Euro’s in mijn weeral lege portemonnee.

Mijn echtgenoot bekijkt me dan eens zoals alleen hij maar kan kijken : met een half gefronste wenkbrauw.
“Ik zal je pakken !”, krijs ik vanuit de badkamer. “Ca va, kip ?”, roept hij bezorgd van beneden.“Ja, hoor”, antwoord ik, terwijl ik de zonet gevangen spin die rond de WC-pot aan kruipen was terug buiten zet.

A little prayer

Gisteren was er het afscheid van Peter.
Vandaag is Mieke aan de beurt.
Deze jonge mensen hebben indrukwekkende sporen achtergelaten.
Daarom, dit fantastisch liedje, dat ook gedraaid werd tijdens het afscheid van Peter.
I say al little prayer for you both ! Héééééél luid !

Voor Mieke

Het is me het weekje wel.
Mieke is gestorven.
Dit zijn dagen om dicht bij elkaar te kruipen.
Dag, straffe Mie, respect voor jou !


cirkelgang

Van oorsprong
uit volmaakte liefde
was jij, werd jij
mens.

Van stof
uit geestmaterie
stamde jij,
sprak jij, dacht jij, werd jij
mens.

Van zoeken
nooit gebaande wegen gaan,
avontuurde jij,
droomde, lachte jij de tijd in,
werd jij
mens.

Van donker
licht en grijs
waren jouw dagen gemaakt,
van zon en wolken,
stilte, spreken, ontmoeten, werd jij
mens.

Van einde
terug naar oorsprong, donker hoeft niet meer,
licht wekt jou, omgeeft jou,
maakt jou mens, ten volle.

Even stilstaan

Een papa van 39 jaar die zo plots sterft, een mens wordt er sprakeloos van.
Daarom blogstilte tot donderdag na het afscheid.
Katrien, Simone en Ester, weet dat Peter -waar hij ook is- altijd over zijn drie schatten zal waken.



Smile, without a reason why
Love, as if you were a child
Smile, no matter what they tell you
Don�t listen to a word they say
'Cause life is beautiful that way

Tears, a tidal-wave of tears
Light that slowly disappears
Wait, before you close the curtain
There's still another game to play
And life is beautiful that way

Here, in his eyes forever more
I will always be as close as you remember from before.

Now, that you're out there on your own
Remember, what is real and what we dream is love alone.

Keep the laughter in your eyes
Soon, your long awaited prize
Well forget about our sorrow
And think about a brighter day
'Cause life is beautiful that way

Voor Peter

herinner mij
verberg mijn naam niet
tussen plooien van verdriet
bewaar hem
als een handvest
of een lied
dat door je hoofd blijft spelen
zolang ik voort besta
in tekens en verhalen
zolang nog
hoor ik bij dit leven



Katrien en de kindjes, we zijn bij jullie in gedachten.

Dag Floyd

I AM NOT THERE
Do not stand at my grave and weep;
I am not there. I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn's rain.
When you awaken in the morning's hush,
I am the swift uplifting rush
of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry;
I am not there, I did not die.

Mary Frye

Barstend leven

Borrowed from a blog with plenty of photographic treasures.
Geleend van een blogje met fotografische pareltjes.

Check it out

Een verhaal met lange oren

In januari 2008 hadden we 1 konijn, in juni waren er dat al 27. Er werd hier namelijk rapper vermenigvuldigd dan ik het kan typen...
De kids kwamen thuis met een dakloos konijn dat hun vriend Jonas gevonden had in de goot langs de straat. We namen de clochard met veel liefde op in onze Ark van Noah, bovendien had onze Sif nu wat gezelschap. Maar algauw bleek dat we Jonas zouden moeten herdopen tot Johanna want luttele weken later zat ze met een nest baby bunnies.

Man, man, zo schattig, maar dat was buiten onze kat Kapitein gerekend, die de kleine pluizebollekes op één namiddag tijd allemaal opvrat. De konijnen lopen hier immers vrij rond in de tuin en graven hun hol meters diep onder de grond. 4 Weken later hetzelfde scenario,... en nog eens...en nog eens... en nog eens.... In totaal hadden we 5 nesten in een goeie 5 maanden tijd. Er werd hier nogal wat afgep..pt!

We zagen het altijd aan het gedrag van Kapitein als de kleintjes zouden uitkomen, de rover was dan met geen stokken van voor de ingang van het hol te krijgen. Enfin, we hebben er toch echt wel een aantal kunnen redden en voor adoptie wegegeven. Het laatste nest werd zelfs voltallig gered, want de kids hebben het uitgegraven.
Mission almost impossible 'Save the bunnies' !

Sif is ondertussen zijn mannelijkheid kwijt : de dierenarts maakte een eind aan zijn superpotentie. Geen vrouwen meer in zijn leven, hij heeft nu enkel nog het gezelschap van 2 van zijn zonen :
t' Mienwerkerke en Fluffy.
En Kapitein, die krijgt het af en toe serieus te verduren van Sif die hem een kopstoot durft te verkopen. Fenomenaal ! Alsof hij weet dat de kat de schuld is van het einde van zijn seksleven.


Dit is Sif Sufoor De Snelpoeper, ook de reden waarom ik geen hosta's meer heb in onze tuin....en lege bloembakken.

Konijn 't Mienwerkerke

Fluffy

Made by Sif & sons in mijn mijnen hof !

Deze doet me glimlachen

Voor Hilde, Nele en Bénédicte : de madammen van het reisbureau

De Daily Telegrap maakt een top 20 van klachten van vakantiegangers. Enjoy !

1. Een man zag een overduidelijk opgewonden olifant bij een drinkplaats. Zijn huwelijksreis was volgens hem verpest omdat hij zich “zwaar onderbedeeld” voelde.
2. Een vrouw dreigde de politie te bellen omdat ze naar eigen zeggen door het hotelpersoneel in haar kamer was opgesloten. In werkelijkheid bleek ze het ‘Do Not Disturb’ label aan de binnenkant van de deur als een verbod te zien om haar kamer te verlaten.
3. “Het strand was te zanderig“.
4. Een gast in een Australisch hotel klaagde dat de soep te dik en te sterk was. Hij bleek per ongeluk de vleessaus te hebben opgedronken…
5. “Topless zonnen op het strand zou verboden moeten worden. Mijn vakantie is verpest omdat mijn man de hele dag naar andere vrouwen zat te loeren.”
6. “We kochten een Ray-Ban zonnebril bij een straatverkoper voor 5 euro. Deze bleek later nep te zijn…’
7. “Niemand had ons verteld dat er vissen in de zee zouden zwemmen. Onze kinderen zijn erg geschrokken.’
8. “Onze vlucht van Jamaica naar Engeland duurde ruim negen uur, terwijl de Amerikanen er maar drie uur over deden.”
9. “Mijn verloofde en ik hadden een kamer geboekt met twee bedden. We kregen echter een tweepersoonsbed. Ik hou u nu verantwoordelijk voor het feit dat ik zwanger ben.”
10. “In vergelijking met het driekamerappartement van onze vrienden was ons appartement met één kamer aanzienlijk kleiner“.
11. “In de brochure stond: geen kappers op de locatie. Wij zijn kappers in opleiding, mogen we er nu dan wel komen?”
12. Over een vakantie in Spanje: “Er zijn te veel Spanjaarden, de receptioniste spreekt Spaans, het eten is Spaans en er zijn te veel buitenlanders.”
13. “Het strand zag er niet uit zoals in de brochure. In de brochure is het geel, maar in het echt is het wit.”
14. “We moesten buiten in de rij staan, zonder airconditioning.”
15. “U bent als touroperator verplicht ons van tevoren te verwittigen van lawaaierige hotelgasten.”
16. “Ik ben geprikt door een mug. Niemand had me gewaarschuwd dat ze prikken.”
17. “Het zou in de folder vermeld moeten worden dat de lokale winkel geen lekkere koekjes verkoopt.”
18. “Het is ronduit lui van de lokale winkeleigenaren om hun zaak ’s middags te sluiten. Tijdens de siësta heb ik vaak dingen nodig, het zou verboden moeten worden.”
19. “Bijna elk restaurant dat ik tijdens mijn reis naar Goa (India) tegenkwam had, tot mijn walging, curry op het menu. Ik hou helemaal niet van scherp eten.”
20. “We hadden een excursie geboekt naar een waterpark. Maar niemand had ons verteld dat we een zwembroek en handdoek mee moesten nemen.”

Hij kent me door en door

"Kip, ik heb een éénaprilcadeautje voor jou gekocht !", riep ie enthousiast door de telefoon.
Daarnet kwam ie thuis en kijk es aan, ik ben de eigenares geworden van een T-shirt met volgend opschrift :

1 april

"Wil je VISAPRIL 200 MG voorschrijven", vroeg onze hoofdverpleger aan mijn collega.
"Ikke ?", vroeg ze.
"Ja, iedereen mag dat vanaf vandaag zelf voorschrijven", zei hij.
Ik had hem metéén door, de gluiperd, mijn arme collega was er grandioos ingetrapt.