Ik ben een zeer povere klant van de cosmeticawereld.
Wie dit niet gelooft, mag eens komen rondneuzen in de badkamer. Mijn pakket beauty produkten kun je zelfs niet 'basics' noemen gezien het enkel bestaat uit een dagcrème van Clinique en een bruin kohlpotlood van 't Kruidvat. De zorg voor mijn looks zullen nooit het leeuwendeel van mijn dagindeling voor hun rekening nemen.
Dat is ook te zien aan mijn kapsel. Meestal draag ik het in een nonchalante staart.
Toen ik zaterdag in de spiegel keek, zag ik echter dat mijn 'coupe sauvage' dermate over zijn hoogtepunt was dat het schreeuwde om drastische maatregelen.
Dus ben ik even binnengewipt bij de kapper en heb hem wel eerst gevraagd of ik eigenlijk niet beter naar een houthakker ging of zo'n kerel die je helpt bij het vellen van gevaarlijk takken en bomen. Gelukkig zag hij het helemaal zitten, de schat.
Het was er overvol, alsof ze juist een hele bus madammen hadden gedropt.
Maar ik had tijd.
En een boek.
Et voila, 4 uren later had ik weer een gezicht.
4 Uren van puur genot : verdwijnen tussen de bladzijden van 'Duivels offer' in de wereld van spionnen en mysterie begin deze eeuw en dat terwijl hemelse handen aan je hoofd zitten te prutsen .
Ik kreeg er zowaar krulteentjes van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten