Ik heb drie hipmeters in huis.
Ze zijn 16, 12 en 10.
"Ik heb leuke plannetjes voor de kerstvakantie", fluister ik hen toe, "een dagje weg met de trein, shoppen in Gent of Antwerpen".
"Maaaa ! Ik ga liever zelf met mijn vriendinnen op stap", antwoordt mijn oudste hipmeter en haar lichaamstaal schreeuwt.
"Hmmm, een filmpje meepikken misschien ?"
"Ik heb al afgesproken met mijn vrienden," repliceert mijn tweede hipmeter van onder zijn haargordijn. "En, o ja, donderdag na de proeven heb ik er trouwens een aantal uitgenodigd om thuis een kerstfeestje te bouwen. Jij moet dan toch de hele dag werken ??"
Mijn jongste hipmeter heeft het dan weer niet zo begrepen op mijn kleerkeuze voor hem. Hij zou het liefst de hele dag als soldaat verkleed lopen maar sommige aardse gelegenheden lenen zich daar nu eenmaal echt niet toe.
Hun taaltje, het is met wat. Tegenwoordig is alles bère en dan spreek ik me nog niet uit over hun chatvocabularium. Om krultenen van te krijgen.
Als ik één van mijn hipmeters oppik na schooltijd, moet ik vooral die snuffelknuffel of klapzoen niet verwachten, sjonge, hun vrienden zouden dat eens moeten zien... Je zakt als tiener toch door de grond als jouw moeder je nog zoent !
"Een fluovestje en fietshelm zijn niet hip, mam !"
"Moeten we weeral mee ?"
"Wat zit jij daar te klungelen op die computer, ma, kijk, ZO moet je dat doen, dat gaat veel rapper !"
"Moet ik nu al gaan slapen ? Hey ! 't Was juist zo spannend op teevee"
"Ja mam, het is heel erg in dat broekspijpen tegenwoordig achter jou aanslepen en het boordje van mijn slip MOET zichtbaar zijn !"
"Neen, ik wil niet naar de kapper !"
Ach, wat hou ik van mijn drie hormonenbommetjes. Met grenzeloos veel liefde probeer ik het in het goede banen te leiden, scherpe kantjes afvijlend met het geduld van 1000 engelen.
Nu is nummertje twee een beetje ziek. Niks ernstigs, gewoon een kwalijke hoest.
Mijn stoere slungelige tiener ligt slapjes in de zetel, verandert plots weer in een hulpbehoevend klein vogeltje en laat me toe om verpleegstertje te spelen. Wel, dat is het liefste wat ik doe !
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Hipmeters, tof woord... Ik ben er niet heel gerust in, in mijn capaciteiten van het omgaan met en het goed opvoeden van tieners. Ik heb nog een achttal jaren de tijd om in mijn rol te groeien...
Matanza is er altijd onmiddelijk bovenop met een supositoirke,
allee Thomas laat je maar gaan...
klinkt als een verduiveld goeie ma.
En ik met een zoutpruim
drie pubers... wow... maar zo te horen kun je het goed aan... hippe babbel!
Mijn hipmetertje van 2 begint hier ook al de woorden "neen" en "ik wil dat niet". Zelfs aan mijn coolheid wordt al eens getwijfeld met een quase verwijtende "papa toch"
?????? Man man man....
Een reactie posten