SOLDAAT VAN DE VREDE

Toen we woensdagavond thuiskwamen na het optreden van D.A.A.U., hadden de kids zich ingegraven in ons bed. Dat doen ze nou altijd : hun hele slaapnest verslepen naar de ouderlijke bedstee en daar één groot zussie- en broertiesbastion bouwen. Kussens, donsdekens, fleecedekens, knuffels,... de hele reutemeteut wordt vakkundig gestapeld en gespreid, het ouderlijke 'atelier' wordt dan even kidsterrein. Vooraleer wij ons dus kunnen ingraven, moeten we altijd kinderen, bekers cola en zakken chips uitgraven.

"Moesie ! Ik heb een verrassing voor jou", riep Lowie, onze junior, "een grooooooooote verrassing ! Eerst wil ik een natte zoen en ga dan maar eens kijken in de keuken".
Ik terug naar beneden op zoek naar de schat die de ondeugende twinkellichtjes in zijn ogen kon verklaren. Op de keukentafel stonden bloemen. Paaslelies, tulpen, heerlijk geurende anemonen. Veel. Zéér veel. TWEE grote vazen vol.
Mijn moederhart smolt, die kleine lieve sloeber, mijn zot knoopsgatje, Wiebeltje,......euh....maar wacht eens even....wààr had hij dit enorm lenteboeket gehaald ?????
"Wiebel, van waar komen die bloemen ?"
"Mooi, hé, Moesie ?"
"Van waar, vent ?"
"Van de buren."
"Watte ?"
"Ja, moes, echt waar, die van hiervoor zijn op reis, hiernaast woont een oude madam, in het verlaten huis woont niemand en achter ons....."
"Lowie !"
"Wel, achter ons, daar waren ze wel thuis maar ze hebben me niet gezien toen ik in hun tuin aan 't sluipen was, ik had mijn soldatenspeelkleren aan en was goed gecamoufleerd. Super, hé!
"Lowie ! Lowie ! Lowieeeeeeee !"
"Ik ben wel niet bij Francien gaan geweest, die ken ik te goed !"
" Wiebel ! Dat doe je toch niet ! In de tuin van andere mensen bloemen gaan plukken !"
"Maar (zangerig) maaaaams, ik doe dat omdat ik jou zo graag zie ! En papa ook !"
En met een 'ikkanhetniehelpen'-gezichtje vervolgde hij : "Ben je nu boos ?"
"Lowie, moest je écht soldaat zijn, dan vloog je in 't cachot !"
"Maar ik bén nog geen echte soldaat, moes, ik wil ook geen schiettemanssoldaat worden. Ik wil soldaat van de vrede worden. En soldaten van de vrede, wel, die plukken bloemen voor hun mama..."

Gisteren en ook nog vandaag had ik echt wel een boze buur verwacht, maar de dreiging van de voordeurbel bleef uit. Oef !
Ondertussen hangt hier een bedwelmende lentegeur in huis. Geen buur die weet dat de helft van zijn lentebebloeming verdwenen is. Mollen ? Te natte grond ? Slakken ?
Het schaamrood staat me op de wangen maar die van Lowie blozen van lol, onkundige, spetterend speelse lol. Schitterend oprechte lol.