Mijn jongste zoon wordt een hormonenbommetje.
Vanmiddag kwam hij eten op het werk en hij rook naar man : hij was een beetje kwistig geweest met de AXE van zijn broer.
Tandenpoetsen is een ander verhaal. Ik moet beugelbekkie er altijd aan herinneren dat hij zijn gebit moet verzorgen. Na moeders gepreek druipt hij dan weer af naar de badkamer om zijn tanden grondig te schrobben.
Ik zal het weten als hij een lief heeft op het moment dat hij dit spontaan begint te doen. Plots moet ik denken aan het sprookje van Doornroosje en haar kussende prins.
Een echte prince charming kan het nooit geweest zijn, als je bedenkt dat hij te paard door het hele land moest reizen om een vrouw te zoeken.
Wat zal hij ontzettend opgelucht zijn geweest, toen hij Doornroosje vond. Zal hij zich moed hebben ingedronken, voor hij die wildvreemde schoonheid durfde kussen?
En Doornroosje? Heeft ze gretig teruggezoend, nog loom van het lange slapen en opgewonden na zo een lange tijd zonder man?
Of heeft ze zich op tijd gerealiseerd hoe vreselijk ze uit haar mond moet hebben gestonken na honderd jaar slapen?
2 opmerkingen:
Die prins was een pantoffelheld...vreemde meisjes kussen in hun slaap...bah wat een perverseling. ;-)
hahaha, hier wat bijgelezen, en goed gelachen... wat een leuke aprilgrap zeg! maar ik zou er gegarandeerd ook ingetrapt zijn hoor... hopelijk kon ze er zelf wel mee lachen?!
en die prins en doornroosje... het is een sprookje hé els, een sprookje, en daar kan alles, toch?!
Een reactie posten