"Hi,Els en Frank, did you sleep well ?"
Anne, de Nigeriaanse echtgenote van Bernard, begroet ons met haar typisch grappige pidgin English en heeft al een heerlijk ontbijt voor ons op tafel getoverd.
Het is nog erg vroeg in de ochtend, maar een lange rit naar de Masai Mara dwingt ons ertoe niet teveel te talmen, en nog tijdens het krieken van de dag starten we eindelijk ons grote Afrikaanse avontuur.
In Afrika staan amper wegwijzers. Je moet ook nooit vragen hoeveel km het nog is, maar wel hoe ver het is in tijdsduur. De wegen zorgen er immers voor heel wat verrassingen en verkeren meestal in slechte staat of zijn zelfs helmaal verdwenen. De jarenlange ervaring van Bernard met dit continent (hij spreekt overigens een zéér aardig mondje Swahili) maakt hem voor ons echter tot een gedroomde gids.
Hij draagt nooit schoenen - die bezorgen hem blaren - maar zelfs geflipflopt loodst hij zijn Toyota Prado Landcruiser 4 x 4 behendig rond, over en door iedere 'pothole' in de weg.
Ondertussen zuigen onze ogen zich vast in het prachtige landschap. Heel veel Kenianen zijn blootvoets op weg naar godweetwaar, vaak lasten dragend op hun hoofd.
In de Masai Mara heeft Bernard 2 luxetenten met uitzicht op de vijver geboekt in SAROVO MARA CAMP,een fantastische lodge, die ons onmiddellijk een 'Out of Africa' gevoel doet krijgen. We checken in en verliezen verder geen tijd want de machtige savanne wacht.
Tyra, een Masai krijger, zal ons de de volgende 2 dagen vergezellen in Masai Mara. Dit is zijn geboortegrond, hij kent het gebied als zijn broekzak. Enfin, een Masai draagt geen broek, zelfs geen onderbroek, maar een lange rok. En het goede nieuws is : hij zal zélf rijden met de auto. In Nairobi loopt deze krijger reddeloos verloren maar hier is hij vergroeid met het terrein, de sporen, dieren, uitwerpselen en elk geluid van de natuur.
"Laten we zo snel mogelijk vertrekken", dringt Tyra aan, "ik wil jullie nog van alles laten zien voor het donker wordt". In Kenia wordt het donker om 18 u, in een kwartier tijd zie je dan geen steek meer voor de ogen en de laatste plaats waar een onervaren blanke dan wil zijn is de wilde savanne, met zijn talrijke hongerige roofdieren...
De eerste Gnoes en zebras worden al binnen de 5 minuten gespot. Wij willen onmiddellijk foto's nemen. Tyra lacht. Hij kent het ongeduld van de toeristen, de vele oh's en ah's, maar weet dat er nog zoveel meer komt. De hele zoo van Antwerpen passeert de revue : gnoes, impalas, hartebeesten, topoes, olifanten, giraffen, leeuwen...
"Nijp eens in mijn wang", vraag ik Tyra, "ben ik hier echt ?". Hij lacht en is erg gefocust op één bepaalde acacia. Wij zien niets maar het luipaard in de boom is niet aan het geoefend Masai-oog ontsnapt. Behendig holderdeboldert hij de jeep tot aan de Acacia en worden wij van op de eerste rij toeschouwer van een luipaard die zijn verse buit - een impala - de acacia heeft ingesleurd, veilig verwijderd van opportunistische leeuwen, jakhalzen en hyenas. Wreed maar onwezenlijk mooi. Het wordt nog mooier als hij even later naar beneden klautert en deze prachtige kat op amper 2 meter van onze auto in de bosjes verdwijnt.
Alle safaris beginnen de volgende ochtend om 6u30 maar Tyra wil absoluut dat we al om 6 uur paraat staan. Hij wil voor al de rest vertrekken en ons getuige laten zijn van de moordpartijen die er zich die nacht op de savanne zullen voordoen.
"Geen probleem, bwana, we'll be there !" De krijger verdwijnt in de nacht op weg naar zijn 200 koeien die hij 's nachts gewapend met knuppel en zwaard laat grazen tussen de leeuwen. Ondertussen zitten wij veilig in de lodge te genieten van een overheerlijk Keniaans openluchtbuffet rond een immens kampvuur terwijl rijzige Masaikrijgers rond ons hun traditionele springdansen demonstreren.
Na een betoverende Afrikanacht hijsen we ons als volgevreten leeuwen in ons bed onder het muskietennet. De grootste verrassing vinden we daar : warmwaterkruiken onder de lakens : een getuige van de welgemeende gastvrijheid van dit ongelofelijke volk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten