VERGETEN IS HEERLIJK

Eergisteren nog kon ik niet op de naam van Gerty Christoffels komen.
Vreselijk vind ik het als er een schuifje vastgeroest zit in mijn geheugen. Een schuifje met evidente dingen dat plots tijdelijk dienst weigert.

Alhoewel...in Amerika loopt een vrouw rond die al sinds haar elfde NIETS meer vergeet.
Ze is de wanhoop nabij. Geef haar een willekeurige datum en ze zal vertellen waar ze was, met wie en wat ze deed. Ze onthoudt alles, werkelijk alles. Al 30 jaar lang.
Ze schreef een wanhopige brief naar een neuroloog die haar nu al jaren aan het testen is. Op een IQ-test scoorde ze niet buitensporig hoog, maar op de vraag om alle dagen te noteren waarop Pasen sinds haar elfde viel, schreef ze een feilloos lijstje neer.
De vrouw vindt het afmattend dat ze zoveel onthoudt, haar hele hoofd zit volgepropt, van kelder tot zolder. Ze onthoudt nuttige maar ook compleet nutteloze feiten : het nummer van de bus die ze nam op een bepaalde dag in 1979, het kleedje dat ze droeg, welk drankje ze dronk, wat er in de krant stond, welk tijdschrift ze kocht.. Ze herinnert zich nog de man die op de grond fluimde en de vrouw naast haar die naar mottebollen rook. Ze is een raadsel voor de wetenschappers.

Ik beklaag haar.
Sommige dingen vergeet je immers beter.
De buis voor wiskunde bijvoorbeeld, de leerkracht die je haatte en het vriendje dat jou bedroog met een vriendin, die vreselijke kater, de volgekotste wc, de gsm die werd gestolen, de pijnlijke wee, tandpijn, genante situaties, lookadem, de hondendrol waarin je ongemerkt in trapte en later uren mee in de auto geplaagd zat, misplaatste opmerkingen, onterechte uitbranders,...
Een klein littekentje op mijn rug herinnert mij aan wekenlange niercrisissen en een nefrostomie.

Allemaal weggegomd. Uitgevlakt. Verbannen. Geklasseerd. Gedeleted.
Ik vind dat goed zo. Een lichte vorm van Alzheimer is in bepaalde gevallen een echte weldaad.
Het is beter een doodgelukkige vergeter te worden dan een doodongelukkige allesonthouder.
Vergeten is gewoon heerlijk.