THE STRAT PACK

Gisteren ben ik vooral bezig geweest met de DELETE-woorden :
ksn, wssn, strkn. Er moet daarover niet gezeurd worden, die dingen moeten nu eenmaal regelmatig gebeuren.
Ten huize Elsbabbel toch.
Diegene die het tegendeel beweert, moet maar eens zijn adres geven. Dan kom ik ter plekke eens grondig uitvlooien hoe het anders kan.
Enfin, Elsbabbel maakt er helemaal geen probleem van. Ze koppelt dit altijd aan het opzetten van een toffe CD, volumeknop maximaal open. Als de achterdeur van mijn buurvrouw dan open staat, vliegen de Red Hot Chili Peppers zo in haar sla.
Gisteren heeft Elsbabbel echter een DVD opgelegd. Normaal koopt ze die dingen nooit, ze gaat ze eerder huren, maar aan deze kon ze niet weerstaan : DE FENDER STRATPACK n.a.v. 50 jaar Stratocaster. Een rit van 180 minuten ! Mijn dweil ziet het helemaal zitten.

The Crickets openen met Albert Lee en Brian May. Ze spelen oude nummertjes van Buddy Holly.
Niet zo boeiend, gewoon wat warm lopen noem ik dat. Alhoewel je dat eerder van professionele atleten gaat verwachten en niet van een Stratocaster.

Vervolgens treden Hank Marvin en zijn broer Ben aan. Deze ex-The Shadows-man speelt wat houterig en krijgt het goede geluid niet echt te pakken.
Tijd om de matten uit te kloppen.

Jahoe ! Wat gooien ze daar op het podium ! Theresa Andersson. Who’s the hell is Theresa ?
Dit moet absoluut een strategische zet zijn van de makers van deze DVD, de idee om deze dame op het podium neer te poten kan enkel uit een mannelijk brein voortspruiten. Eentje met dollartekens in zijn ogen. Want zoveel is zeker : Theresa verkoopt. Zelfs wanneer ze de gitaar inruilt voor een viool en er met Albert Lee vrolijk tegenaan gaat.
Daag Theresa !
Nu is het wel aan MIJ. Waar blijven die gitaargoden toch ?

Mijn gebeden worden verhoord. Letterlijk. GENESIS !
Of toch een deeltje ervan onder de vorm van Mike Rutherford. Samen met Paul Carrack (Mike and the Mechanics) brengt hij o.a. How long en While my guitar gently weeps. Klinkt goed, maar geen spektakel.

Eventjes de emmers wegzetten en mijn strkplnk bovenhalen want nu komt Gary Moore.
Die verdient het gewoon dat Elsbabbel even stilstaat om te genieten van zijn kunnen. Gary laat zien dat een STRAT en Blues het perfecte huwelijk vormen. Ja zeg, genieten tot in het kleine teentje heet dat dan.

Maar enfin, wat gooien ze daar nu op het podium ? Jamie Cullum !
Het gaat hier toch over een gitaar-DVD ?
Hetzelfde geldt voor Amy Winehouse. Weer geen idee wie dat is. Geeuw. Doorspoelen.

Dan komt Paul Rogers op de proppen. Wat een GEWELDIGE VENT (Murke, ik moet eens 'klappen' met jou !!!). Wat een fantastische zanger ! Stoom uit mijn strkzr en uit de TV.
Vwoila, daar zat ik nu al de hele tijd op te wachten en het publiek blijkbaar ook.
Allright now, klassieker ten top, brengt hij met Brian May. Vervolgens komt Joe Walsh hem vergezellen.

Nadat Paul Rogers weer tussen de coulissen verdwijnt (jammer !), mag Walsh alleen.
Komaan, Joe, hoe zie jij er tegenwoordig uit zeg ? What you’re chewing on ?
Toch wel ver weg van The Eagles, man !

Allez, Phil Manzera dan maar. Roxy Music.
Te pruimen. Niet echt mijn ding.

Hallo ! Wie we daar hebben ! David Gilmour, shine on you crazy diamond !
Wat een geluid. En dat dat allemaal zo eenvoudig lijkt.
Hemelse David, hou het verder echt maar bij je gitaar, het zingen gaat je niet af.
Maar voor de rest geen kwaad woord. Floyd heeft voor eeuwig mijn hart gestolen.

Trouwens, dat zingen kan toch nog slechter. Onder de vorm van Ronnie Wood.
Hij klinkt als een roestig hekken.

Allez, en nu alle sterren samen. Stay with me. Ik bekijk ze nog eens goed.
Er staat daar nogal wat op dat podium. Da’s gewoon honderden jaren classic rock samen
en dan denk ik alleen nog maar aan hun leeftijd.

Elsbabbel heeft wat gemengde gevoelens bij deze DVD.
Soms is hij echt de moeite, soms snapt ze het plaatje niet. Wat doet Cullum daar in godsnaam ?
Ook heel duidelijk blijkt dat de meeste muzikanten toch wel beter presteren met hun eigen band en geluid.
Voor Elsbabbel was het hoedanook een zeer aangename manier om de DELETE-woorden tot een goed einde te brengen.
Wie hoor ik daar roepen ? Murke ? Aha, ge wilt de DVD bekijken ?
Hij zit al in uw brievenbus !
Zet uw strkplnk maar gereed.

Hoogtepunten :
- Albert Lee – Country Boy
- Gary Moore – Red House
- David Gilmour – Marooned/Coming back to life
- Paul jiepiejajee Rogers