donderdag, augustus 31, 2006
NATTE OPROEP
Mijn blogmaotje Luc de pompier uit Nieuwpoort heeft alvast zijn schouders gezet onder de opdracht om 500 kikvorsmannen bij elkaar te krijgen te helpen tot een goed einde te brengen.
Elsbabbel had niets anders verwacht van de brandweerman met het gouden hart.
Wie dit leest en zelf duiker is of duikers kent, neem gerust contact op met Luc David (brandweer Nieuwpoort).
Zie ook http://luc-de-pompier.skynetblogs.be/ (je kan Luc mailen)
Lucske, Elsbabbel duikt enkel in haar bad maar ik kom zaterdag supporteren. BELOOFD !
dinsdag, augustus 29, 2006
BEHANGPAPIER
Tijdens mijn huishoudelijke bezigheden staat de TV hier wel eens op.
Vaak zet ik de post dan op een muziekzender die functioneert als wat men noemt 'behangpapier'.
Ik moet het maar eens afleren, want het eindigt steeds op dezelfde manier : ik krijg de klerekriebels. Van JIM TV. Véél te veel dansbabes kronkelend op de ritshoogte van de venten, op véél te foute muziek.
Wat een vreselijke videoclips tonen ze tegenwoordig toch.
Maatje 34, giraffebenen en een kapsel dat altijd perfect blijft zitten ook al rollebollen ze over het scherm met quatro of cinco chicas tegelijk, kussengevechten incluis.
's Morgens wakker geworden met alle bijoux nog aan en perfect opgemaakte lippen, staan ze ook nog eventjes sensueel fruitsap te persen voor hun vriendje...
Ik ben er zeker van dat er mannen zijn die dat ook nog allemaal geloven. Lachwekkend. Klatergoud. Lucht. I hate R&B, rap en hiphop.
Redding werd mij ooit eens gebracht door de videos die ik van OGUH mocht lenen : oude opnames van blueslegendes en gitaarhelden. Muziek die aan de ribben plakt.
Muddy Waters, Buddy Guy, BB King, Santana, Jimmy Hendrix, Neil Young, Howlin' Wolf, Clapton, Stones, Chuck Berry, Lynyrd Skynyrd.
Uren en uren kijkplezier. Voor 1 keer spijtig dat die wasmanden zich niet vermenigvuldigden...
OGUH, ik vraag ze ten gepasten tijde nog wel eens terug om te herbekijken...
maandag, augustus 28, 2006
vrijdag, augustus 25, 2006
donderdag, augustus 24, 2006
DEZE DOEN ME NOG STEEDS LACHEN
Talenten vinden oplossingen, genieën ontdekken problemen.
Als je tolerant bent, denken de meeste mensen dat je het probleem niet hebt begrepen.
De lente komt in glorie van goudgeel : narcis, forsythia en de bulldozer van de gemeentewerken.
We leven in een treurige tijd. Het is makkelijker een atoom te verbrijzelen dan een vooroordeel.
Voor de man is de duurste manier om zijn ondergoed te wassen een huwelijk.
Vliegen en mensen hebben met elkaar gemeen dat men ze met een krant kan doodmeppen.
Begin de dag met de mentaliteit van een beginner.
Zuurstof is iets wat men zoekt om er rustig een sigaret te kunnen roken als het op een feestje te rokerig wordt.
Zorgen verdrinken niet in alcohol, ze kunnen zwemmen.
Nieuwjaarswensen maak je onvergetelijk door ze te versturen in een ongefrankeerde omslag.
Diplomatie = de kunst om de hond net zo lang te strelen tot hij een muilband aanheeft.
De spruit is wellicht de bonsai van de kool.
Zelfverzekerheid is gewoon dat rustige vredige gevoel dat je hebt voordat je plat op je gezicht valt.
Wij weten wat er gebeurt met mensen die het midden van de weg kiezen : ze worden overreden.
dinsdag, augustus 22, 2006
BABOESJKAWAS
Vandaag ga ik de tienerkamers eens een ferme beurt geven. In Elsbabbeltaal betekent dat : blik op 360°, niets zal mij ontsnappen, alles wordt ondersteboven gekeerd. Het is broodnodig, met die huiskonijnen van mij.
Met 1 blik op de onvermijdelijk met snelle pas naderende 1 september, moet hier gewoon iets gebeuren. Orde op zaken stellen, bijvoorbeeld.
Toegegeven, de andere blik probeert die doemdatum alsnog te negeren, maar er is nu éénmaal geen ontsnappen aan.
Al het beddengoed wordt ververst. Ha ! Vechten met de dekbedhoezen. De beddengoedwas eindigt immers altijd als een soort Baboesjkapoppetje. Het is een heel getrek om die hoezen uit de wasmachine te krijgen, een loodzware bevalling. Ze zijn immers hoogzwanger van alle andere wasgoed dat met hen heeft rondgeslingerd en dat ze helemaal opslokken. Ik moet flink mijn best doen om de buitenste dekbedhoes uit de trommel te trekken. Hier kan een gynaecoloog nog eens iets van opsteken, of neen, het lijkt eigenlijk meer op het kalven van een koe.
Als ik 'het pakket' met veel gezucht eindelijk zonder forceps uit de trommel heb gekregen, verwens ik mijn slechte gewoonte de onderkant niet eerst te hebben dichtgebonden. Het scenario is immers altijd hetzelfde : ik steek mijn kop in de nog natte hoes en vind er een onderlaken dat een kussensloop heeft opgeslokt dat vervolgens een andere kussensloop heeft opgeslokt dat vol kousen en zakdoeken zit.
Uiteindelijk krijg ik, redelijk gefrustreerd, alles wel uit mekaar.
Ja, redelijk gefrustreerd en daar kan zelfs de wolkenfrisse wazverzachter niets aan veranderen.
Tot zover het beddengoed. Alleen nog maar het beddengoed !
Over de rest van de tienerkamers zal ik maar zwijgen, zeker !!??
maandag, augustus 21, 2006
MURKE JARIG !
zondag, augustus 20, 2006
zaterdag, augustus 19, 2006
RIDDER LOWIE
Elsbabbel was gisterenavond volop aan het genieten van een weldadig bad met 'Muguet de bois' toen ze bruusk verstoord werd door een kartonnen zwaard in haar nek : Lowie was terug thuisgekomen na 1 weekje ridderkamp in Laarne. Apetrots toonde hij mij ook zijn zelfgemaakte lans, wapenschild en ridderdiploma waarop het volgende staat :
Bye bye, zwaai zwaai
vanwege de Sportamonis Tinne en Lies.
Zij vonden Lowie gewoonweg een perfecte grapjasridder.
Supersportief, vriendelijk, te gek voor woorden, mega stoer en kei vet
Is dat mijn zoon ??
donderdag, augustus 17, 2006
ECHT GEBEURD
Ik ben een heel modale chauffeur.
Niks blits, niks stoer, niks rap, gewoon huisvrouwenstijl.
Auto’s interesseren mij sowieso niet. Ze moeten vooral werken als ik het wil en rijden waar ik heen wil.
Voor mijn medeburgers echter ben ik als chauffeur best wel attent : ik doe mee aan het ‘ritsen’ en stop altijd om voetgangers over te laten. Ik krijg het echter wél op mijn heupen als ik superdomme dingen of groot onrecht zie in het verkeer met als gevolg dat ik dan ook rap zal claxonneren.
Gisteren reed ik met onze Thomas in de Rumbekesteenweg.
Voor ons tufte een oud madammeke in een schreeuwlelijk oranje klein autootje met een ongeloofelijk rijgedrag. Ik denk dat haar versnelling in eerste was vastgeroest. Ze djakkerde de hele baan af alsof het OVERAL zone 30 was, met een pinker die constant aangaf dat ze naar rechts wou afslaan maar ze reed gewoon steeds rechtdoor !
We dachten haar kwijt te geraken rond de kerk van Rumbeke maar niets was minder waard. Hup, richting Guido Gezellelaan gedjakkerd en all the way tot langs de haven. De pinker bleef ondertussen maar 'pinken' !
Aan de haven koos ze gelukkig een andere richting dan die van ons (ik heb geen plons gehoord).
“Jeezes, eindelijk zijn we die slak kwijt”, zei ik tegen mijn zoon.
“Slak, mama ?”, antwoordde hij “heb jij haar nummerplaat gezien ?”
“Neen, ventje, waarom ?”
“Er stond BEU 185 op” (De lettercode BEU is echt waar, de nummers zijn verzonnen).
(ouwe koe, echt gebeurd op 22.11.2005)
woensdag, augustus 16, 2006
WEIRD COUPLE
http://www.bigfun.be/Movie/Oral+Sex_4.htm
dinsdag, augustus 15, 2006
HEMELSLUIZEN
MALMAISON HOTELS
De reclamewereld levert af en toe pareltjes af.
Volgend filmpje, dat een hotelketen aanprijst, vind ik gewoon schitterend.
So naughty !
Waar halen ze het toch ?
In elk geval kunnen vele andere ketens daar een, euh, puntje aan zuigen.
http://www.areyoucorruptenough.co.uk/
Bezoek ook eens de site :
http://www.malmaison.com/main.asp
maandag, augustus 14, 2006
MOE
zaterdag, augustus 12, 2006
KNUFFELZOEKER
Ik ben een knuffelmadam. Holyhuggiehug.
Als ik ergens kom, geef ik de bekenden altijd een knuffel of kus en soms word ik dan bekeken alsof ik een SOA heb.
Ik begrijp niet waarom sommige mannen zo vernederend kunnen doen rond knuffelen. Een vrouw die knuffelt, wordt gauw gecatalogeerd als emotioneel terwijl een vrouw zuinig om moet gaan met haar knuffels (niet te veel, niet te lang, niet te weinig, niet te los), kunnen mannen gewoon hun gang gaan. Zij hoeven er zich nooit om te schamen.
Kijk maar eens naar de sportwereld : voetbal, rugby,… Als er een goal gescoord wordt, verandert deze stoere mannenwereld plots in een wereld van armen, benen, knuffels en lippen. Mannen die knuffelen zijn dus gewoon enthousiast.
Zelfs als een man op de paal heeft geschoten, krijgt hij een schouderklopje.
Als vrouwen elkaar eens troosten, staan mannen er nogal ongemakkelijk bij, vragen ze zich af wat we eigenlijk bij elkaar te zoeken hebben en bestempelen ze ons als giechelende meiden.
Ik verdenk er de moeders van hun zonen ooit in die richting te hebben geduwd.
Ben je gevallen ? Grote jongens huilen niet.
Poes dood ? Gedraag je als een man.
Big boys don't cry.
Vandaar dit knuffelpleidooi.
Nu het nog kan.
Je hoeft er - zoals in Nederland - nu ook weer niet meteen een koe voor vast te pakken, but it's real good feeling !
(oud postje dd 21.11.2005)
vrijdag, augustus 11, 2006
DINGEN WAAR MIJN OORTJES NIET BLIJ MEE ZIJN
Grmpf !
Vermetele mug zoemde vannacht slaapdommelende mij net niet in.
Wat is jullie meest irritante geluid ?
Hieronder een lijstje met de mijne. Gelieve er rekening mee te houden of te zorgen voor oorstopjes...
Dingen waar mijn oren niet happy mee zijn :
- muggengezoem
- tandartsboor
- gezoem van elektrische leidingen of toestellen
- hoesten en het kraken van chipzakjes tijdens een heerlijke film
- braakgeluiden
- r&b, hiphop, rap en schlagers
- het krassen van een roestige nagel
- ruzie
- de wekker die afloopt
Dingen waar mijn oren wel blij mee zijn :
- vogeltjes
- een complimentje
- klaterend water, klotsende zee
- schatergelach
- 'k zie joe geerne'
- muziek met (hard)rock en blues als hoofdbrok maar ook uitwaaieringen naar etnische of tribal music, klassieke muziek, akoestische gitaren, sommige kleinkunst en muziek die zich niet laat klasseren
- spinnende poes
- het "hei moesie"-geroep van mijn thuiskomende kids
donderdag, augustus 10, 2006
MATANZA 50
Onze knuffelbeer Matanza werd gisteren een halve eeuw.
We hebben er weer een legendarisch Beverfeestje bij !!
Hij vergastte ons op twee fantastische optredentjes van de Ugly Buggy Boys en een trio zwarte muzikanten waarvan de drummer nog bij Marvin Gaye speelde.
Bekijk de prachtige foto's op www.Murke.blogspot.com.
Weet je hoe zot ik ben ? Zo zot dat ze mij en nog twee zottere vriendinnen zover kunnen krijgen Téléromeo te zingen voor de jarige !!
Matanza, nog een dikke pakkerd van mij, het was een superparty !
woensdag, augustus 09, 2006
DIENSTMEDEDELING
Het is alsof ik nog steeds een stout kind meezeul want dat was die blog wel een beetje : nooit uitvoeren wat ik vroeg ! Letters te vet, schikking verkeerd, enz...
Er zijn wel een een aantal stukjes die ik ervan wil behouden en bijgevolg af en toe naar deze blog zal transporteren. Kijk dus niet vreemd op als hier een oude koe opduikt !
Vandaag komt Herman aan de beurt, de man die mij van poëzie leerde houden.
15 Was ik.
En crazy in love op de teksten van Herman.
Zijn toen verschenen dichtbundels kon ik in Roeselare enkel op bestelling krijgen.
Maar ik was 15 en ongeduldig, dus nam ik de trein richting boekenbeurs Antwerpen. Ik wist dat hij daar die dag zou signeren.
En ja, daar zat hij, Herman De Coninck.
Netjes op de afspraak.
Er stond niemand te wachten en ik ben zeker 4 keer langs de tafel gepasseerd vooraleer ik aan hem persoonlijk de dichtbundels kocht waarvan ik al zo lang droomde.
Herman glimlachte naar mij. Bloedrood werd ik.
"Wil je dat ik er iets inschrijf ?", vroeg hij.
"Dat hoeft niet", zei ik, "ik wil ze vooral hebben" (en koesteren, dacht ik).
Ik heb enkele vrienden die poëzie pretentieus vinden maar ik heb het ze al lang vergeven. Zij kregen tijdens hun humaniorajaren gewoon de verkeerde gedichten in hun strot geduwd door één of andere vakidioot Germaanse filologie.
De poëzie van Herman De Coninck is echter zo fris, alsof je 's morgens met lichte voeten over een met ochtendauw bedekt vers afgereden grasperkje loopt.
Ik hou van de pointes, de onverwachte pirouettes, de plagerijtjes.
Zijn taal is ongekunsteld, speels en vaak verrassend direct.
Herman stierf in 1997 op straat in Lissabon in de armen van Anna Enquist, een Nederlandse schrijfster. Zij probeerde hem nog vergeefs te ranimeren maar de hartaanval was fataal, de levensnoodzakelijke bloedvaten bleven voorgoed verstopt met niet uitgesproken letters, woorden en verzen.
Nu ben ik 40.
En nog steeds verliefd. Op de teksten van Herman.
Hij was 53 toen hij stierf.
Ik ben hem aan het inhalen.
Hieronder enkele van zijn pareltjes.
ZEEMANSLIEDJE
kijk hoe melinda slaapt met d'r
borsten in d'r armen als twee blonde
kinderen. en even verderop
slaapt haar oudste met de zwarte
krullen. waarom zou melinda
kinderen willen, d'r lichaam
is een heel gezin.
ZONDER TITEL
wat heb je vandaag gekocht, vroeg ik.
een halsuitsnijding, zei je.
trek ze eens aan, vroeg ik,
en je trok alles uit : dat is ze
helemaal, zei je, maar met de jurk
erbij komt ze tot hier
en toen wees je midden op mijn handen.
ZONDER TITEL
midden in de vlakte van juli
kwam ik je tegen. ik woon hier, zei je.
ik keek naar de bloemen. ja, dat zie ik,
zei ik, en waar leerde je de kunst
om niet lang te duren ? ook hier, zei je.
je was lenig; en je woorden waren zo
doorschijnend, ik kon je er helemaal
door zien.
en daar lag ik al in het gras
en wat hield ik in mijn hand ?
een oortje, waarin ik het lange woord
'lieveling' uitgoot, zonder morsen.
ONS
'Ik kom nog even bij jou liggen'.
'Bij ons', zeg je.
Want sinds je zwangerschap ben je ook op je eentje
al een beetje onder elkaar.
En dit is minder klaarkomen
dan thuiskomen : je ben een gezin
en ik mag er even in.
En wie van jullie gaat er door mijn haar
en wie geeft me een beet hier en een beet daar
en lange tijd nadien nog een heel klein beetje maar ?
WRAAK
Ik sta geregistreed. Geboorte, plaats, tijd.
Ik sta voor zowat één kilo papier :
geboorteakte, militie, verhuizen van daar naar hier,
politieke sympathieën, vakbondsaangehorigeid.
Daarom ben ik op zoek naar een plek op de grens van drie naties.
Daar wil ik dan sterven.
Want ik wil met mijn dood op z'n minst het plezier bederven
van een stuk of twintig administraties.
Uit : Zolang er Sneeuw ligt - De Lenige Liefde - Met een klank van hobo
Currently listening to: Meet me in the morning when you wake up
Currently feeling: awake
Posted by elzebabbel at 09:28 op 4 november 2005
dinsdag, augustus 08, 2006
NOG STEEDS WAANZINNIG
Al wie nooit uit de bol gegaan is op de nutty muziek van Madness in de jaren '80, waar was u dan ?
En waar was u trouwens gisteren want de madmen waren te gast op de Lokerse Feesten.
Wat ouder, let's say nutty middle aged, maar nog steeds redelijk wild rond zich heen schoppend. Op sommige dingen krijgt de tijd nu eenmaal geen vat en dat is zeker het geval voor de vrolijke skamuziek van dit bonte 10-tal.
Je kan moeilijk blijven stilstaan op hun muziek, je ziet mensen plots ook hele gekken dingen doen. Uiteindelijk leidt dat zelfs wel eens tot een kleine aardbeving.
In augustus 1992 is Madness er in Londen in geslaagd om een mini-aardbeving te veroorzaken : de mensenmassa sprong zo wild op en neer dat er seismologische activiteit werd opgetekend. Welcome to the house of fun ! Ik ben het gaan testen onder het podium. Vibrations all around !
Vorig jaar ben ik onder Patti Smith gaan staan op de Lokerse Feesten. Ze had haar trilfunctie uitgezet maar het gaf wel een speciaal gevoel om onder deze grote madam te staan. Ik moet er maar eens een gewoonte van maken, daar in Lokeren.
Ik weet niet welk knopke Murke had opstaan, maar hij was geweldig hyperkinetisch. Weinigen hebben hem wellicht al in dergelijke toestand gezien en ik weet begot niet of dat een voorrecht is. Ik zou hem vanmorgen wel graag eens uit zijn bed zien komen en -neen- ik kom NIET wrijven met Algipan, Murke, ook niet als je het mooi zou vragen.
U bent nog niet overtuigd ? Luister dan nog eens naar dit en neem alvast die tube Algipan binnen handbereik :
http://www.youtube.com/watch?v=jSBaugTVPzA
Nog steeds niet overtuigd ?
U bent van een andere planeet.
maandag, augustus 07, 2006
STORM AAN ZEE
Bovendien kwam zus in de late namiddag thuis van haar Chirokamp in Bredene. Ze was zonet 60 kilometer huiswaarts gefietst om nu te moeten horen dat we terug naar zee vertrokken... De hele rit naar Oostduinkerke zat naast mij dan ook een dochter met een gezicht waarop overduidelijk af te lezen stond : "Niks vragen, niks zeggen, mijn thermometer staat op -20°C !"
Thomas mocht nog twee vrienden meenemen en met deze vier jonge veulens en 1 norse freule vertrokken we met pak en zak, met veel te veel pakskes en zakskes richting kust. Ik dacht : "What the hell am I thinking ?"
Dinsdag daalde inderdaad de barometer, daalde de thermometer en daalde de regen op ons zoete vlaanderland neer. Zwiepende, geselende wind en rode vlag aan de dijk. Olé !
Geen zon te zien ? Dan gaan we ze maar eventjes gaan opzoeken in Nieuwpoort, dacht ik. Ze schijnt daar altijd onder de vorm van de eeuwig vrolijke rockende brandweerman Luc de pompier. Ik had het mijn blogmoatje beloofd ooit wel eens langs te komen als we in de buurt waren. We werden er allerhartelijkst ontvangen en kregen een privérondleiding en een heerlijk kopje koffie. De ogen van Lowie schitterden, zijn mond viel open en het eerste uur zou er géén klank uitkomen. Leve Luc en leve Lowie, die hiermee dan ook een schitterende verjaardag meemaakte.
De grote held van onze kleine held.
Geen zon te zien ? We halen ze in huis of zoeken ze op onder de vorm van overheerlijke tapa's en een lekker Zuidafrikaans wijntje met de onweerstaanbare naam 'Schoone Gevel'.
Geen zon te zien ? We vangen ze in zelfgemaakte pasta met de nieuwe pastamachine. Zowaar, zowaar, de productie staat nog niet op punt maar we hebben er warempel slierten uitgekregen !
Geen zon te zien ? We lezen twee reisboeken over Patagonië en laten ons wegvoeren naar dit schitterende oord. Mijn ziel gaat 's nachts op reis in mijn slaap.
Geen zon te zien ? We gaan shoppen en naar zonnige spullen kijken. We worden verliefd op een paar fantastische oorbellen en komen bijgevolg thuis met de zon aan onze oren. In 'The Bodyshop' koop ik voor zussie en mezelf een mango- en perzikgelaatsmasker + voetscrub met munt. Terwijl de wind buiten ongenadig giert, gieren wij binnen met onszelf en onze onder crème verdwenen gezichten.
Geen zon te zien ? We lossen voor eens en voor altijd de grote levensvragen van Lowie op door een bezoek te brengen aan Earth Explorer. Wind, aarde, water en vuur : wie is het sterkst ? Nadien vragen we Lowie : "Heb je nu onthouden hoeveel zuurstof je nodig hebt om iets te laten branden ?"
"Ja," antwoordt hij : "de helft van zéér veel !"
Geen zon te zien ? Fietsen is geen optie met deze rukwinden, tenzij we door Luc de pompier gered willen worden wegens weggewaaid in de Ijzer dus gaan we dan maar wandelen. Het natuurpunt 'De nachtegaal' in de Panne is een schitterend bezoekerscentrum van waaruit prachtige wandeltochtjes vertrekken.
"Onze ma heeft het weer eens in haren kop gekregen om ons wat bij te leren over de natuur. Hahaha."
Geen zon te zien ? Dan maar eens gewoon lekker lui onderuit. Ik wist niet dat ik zo lui kon zijn. Ik heb blijkbaar 'de spaarknop' van mijn eigenste zelve ontekt !