ECHT GEBEURD

Ik ben een heel modale chauffeur.
Niks blits, niks stoer, niks rap, gewoon huisvrouwenstijl.
Auto’s interesseren mij sowieso niet. Ze moeten vooral werken als ik het wil en rijden waar ik heen wil.

Voor mijn medeburgers echter ben ik als chauffeur best wel attent : ik doe mee aan het ‘ritsen’ en stop altijd om voetgangers over te laten. Ik krijg het echter wél op mijn heupen als ik superdomme dingen of groot onrecht zie in het verkeer met als gevolg dat ik dan ook rap zal claxonneren.

Gisteren reed ik met onze Thomas in de Rumbekesteenweg.
Voor ons tufte een oud madammeke in een schreeuwlelijk oranje klein autootje met een ongeloofelijk rijgedrag. Ik denk dat haar versnelling in eerste was vastgeroest. Ze djakkerde de hele baan af alsof het OVERAL zone 30 was, met een pinker die constant aangaf dat ze naar rechts wou afslaan maar ze reed gewoon steeds rechtdoor !

We dachten haar kwijt te geraken rond de kerk van Rumbeke maar niets was minder waard. Hup, richting Guido Gezellelaan gedjakkerd en all the way tot langs de haven. De pinker bleef ondertussen maar 'pinken' !

Aan de haven koos ze gelukkig een andere richting dan die van ons (ik heb geen plons gehoord).
“Jeezes, eindelijk zijn we die slak kwijt”, zei ik tegen mijn zoon.
“Slak, mama ?”, antwoordde hij “heb jij haar nummerplaat gezien ?”
“Neen, ventje, waarom ?”
“Er stond BEU 185 op” (De lettercode BEU is echt waar, de nummers zijn verzonnen).

(ouwe koe, echt gebeurd op 22.11.2005)