Zaterdag wou ik mijn agenda uit de auto halen. Het hagelsteende, dus schoot ik letterlijk de voordeur uit en schoot er op datzelfde moment een vreselijke pijn door mijn linkerkuit. Er was iets geknapt, gespleten, gescheurd. Ik stond als bevroren in een houding alsof ik meedeed in een cartoonfilm...in fluffy pantoffels...op straat...in een hagelbui.
Op 1 been hinkelde ik naar binnen en riep manlief die net uit bad was. O ironie, die ochtend had ik hem nog plagend 'mijn ventje van 85 jaar' genoemd omwille van zijn nog wat mankende pas door -jawel- herstellende spierscheur opgelopen in het minivoetbal. En nu had ik er zélf één ! Een straffe Gods ! Een banbliksem ter vergelding in mijn kuit ! Men zegt wel eens : wie bij de hond slaapt, vangt zijn vlooien...
Ik zit dus met een kuitbijter, met een pijnscore van 9/10. Maar ik ga niet klagen : dingen genezen, het lichaam is een helend wonder. Dat bemerk ik dagelijks op mijn werk in de pijnkliniek : kleine en grote wonders. Ik ga er vandaag hinkend naar toe, een grotere supporter voor onze pijnpatiënten bestaat er momenteel niet !
en Tricky , ook van jullie ben ik supporter. Ik wens jullie konijnenpootjes, hoefijzers, klavertjesvier, lievheersbeestjes,I can walk under ladders, toverstof en gekruiste vingers !
Deze is voor jullie.
1 opmerking:
Af en toe moeten we zo eens een pijnscheut krijgen, om ons er aan te herinneren welke rijkdom onze gezondheid is.
Beterschap...
Een reactie posten