VAKANTIE

13u20. Zoon stormt binnen. "Hoi mam !"
13u20 en 30 sec. Zoon graait in de frigo.
13u21. Zoon zegt : "Ben weer weg, mam, met mijn vrienden."

Zucht. Ik wou dat ik weer schoolgaand was.

GO WILD

Mannen, op 14 juli moeten jullie nu ook weer niet gaan overdrijven met een lekker geurtje. Tenzij jullie in Planckendael willen arriveren.

http://www.boardsmag.com/screeningroom/commercials/2664/

ORANJE HUP

Kijk, dit is de enige reden waarom onze noorderburen uit het WK liggen.
Wie niet kan schrijven, kon immers niet blijven.

OIL & VINEGAR

Elsbabbel heeft een hemels winkeltje ontdekt.
Passionate about taste : OIL & VINEGAR.
Zonnezotte Elsbabbel houdt van heerlijke olijfoliën, bijzondere soorten azijn, ongewone kruidenmixen, verrassende sausjes en dressings uit alle windstreken.
De inspirerende kookboeken die je ook in de winkel vindt, drijven haar mee naar verre oorden.

Elsbabbel heeft zich volledig laten gaan aan een fles mustard dill dressing, een fles portwine dressing en bruschetta. 2 Dagen heeft ze deze papillenstrelende brouwsels in huis en de potten zijn al half uit...

Straks krijgt ze weer een mozarella-aanval : warm stokbrood, olijfolie, schijfjes tomaat, peper en zout en verse basilicum. Basiel is haar maatje ! (al houdt hij het nooit lang vol op de vensterbank).

Het doet haar ook denken aan de horden toeristen die straks op vakantie vertrekken en zich weer zullen bezondigen aan inspiratieloze mosselen of biefstuk met friet, al zitten ze 2000 km van het thuisfront. Jakkes.


Oil & Vinegar, Noordstraat, Roeselare.

PUBERIAANS

Volgens onderzoekers zijn bloggers voornamelijk pubers die op zoek zijn naar hun indentiteit.

Vwoilà ! Heb ik meteen de verklaring waarom ik mijn haar weer in 2 paardestaartjes wil dragen en waarom ik weer acne krijg.

Els Pieters, heb jij ook al uw Barbiepoppen van de zolder gehaald ?

DRESS TO IMPRESS

DRESSCODE PEERWEEKEND 14-15-16 JULI 2006
DORITO 40 JAAR

Het feestcomité is er zich ten volle van bewust dat het een rockersgezelschap heeft uitgenodigd ter gelegenheid van de festiviteiten.
Het feestcomité heeft dan ook de koppen bij mekaar gestoken om een strikt te volgen dresscode op te stellen.



VRIJDAG 14 JULI 2006 – 17u

HET FEESTVARKEN

Dorito wordt vanaf vrijdag 14 juli 2006 om 17u verwacht als een echte SCHOT.
Het feestcomité verwacht dat hij die rol met bravoure zal vervullen.


MANNELIJK GEZELSCHAP

Het feestcomité verwacht een onberispelijk mannelijk gezelschap.
Het feestcomité is er zich van bewust dat dit een hele opgave is als je op een bluesfestival vertoeft, doch is er pertinent zeker van dat :

- De kapsels van de heren uiterst verzorgd zullen zijn : blonde Venetiaanse wirrelwarrelhoofden, grijze ragebollen en zwarte Italian stallionmanen worden perfect gecoiffeerd, kale schedels zijn gepolierd, neus-oor-snorharen worden getrimd.
- Sandalen, turnsloefen, festival boots en witte sokken zijn te mijden als de pest.
- Jeans geen probleem, als die maar niet stokstijf staat van het festivalgras.
- Een propere, modieuze T-shirt of tof hemd sieren het bovenlijf,
zwart lederen vestje geen bezwaar indien met stijl gedragen.
- Das hoeft niet maar mag. Strikje idem dito.
- Lekker geurtje. Dank u !


THE LADIES

Het feestcomité heeft hier eigenlijk niet veel over te vertellen.
Het feestcomité wéét gewoon dat the ladies het spreekwoordelijke onderste uit hun kleerkast zullen halen en dat ze er allemaal zullen uitzien als zuiderse schoonheden.

- Spaanse, Italiaanse, exotische look : give it a go !
- Jeans met topje, flutseblutsestofjesrokjes, zomerse jurk, een vrouw weet hoe ze zich moet kleden voor deze gelegenheid. Als de zon niet schijnt, lààààt ze schijnen door jouw outfit.
- Haal nog eens die oorringen boven die je anders nooit meer aandurft.
- Een bloem in het haar. Wie durft ?
- Zoek nog eens de eeuwig verbannen maquilleerspullen, vraag die van jouw dochter of een vriendin en verras ons.
- Vrouwelijk schoeisel absoluut gewenst, een hak krijgt een plus,

stiletto’s een plusplus
(de boots blijven op de weide)
- Een lady is sowieso altijd omgeven door een heerlijk wolkje parfum...


ZATERDAG 15 JULI 2006

Van het feestvarken wordt verwacht dat hij de hele dag als echte Schot op de festivalweide zal rondlopen.

De leden van de Naughty Forty Club dragen hun clubshirt met trots.
Voor de andere sujetten geldt geen dresscode meer. Oef !

ZONDAG 16 JULI 2006

Geen dresscode meer.


De leden van het feestcomité zijn ervan overtuigd dat ze van hun sokken geblazen worden door de spitsvondigheid en originaliteit van de genodigden op vrijdagavond en verheugen zich dan ook op een spetterend feest !

WERKNEMER VAN DE MAAND

NUTS ! NUTS ! NUTS !

Stel je even voor.
Het zijn weer Batjes. Jij moet ALTIJD werken tijdens de Batjes. Jouw vent gaat dan ALTIJD naar Graspop.
What a pain in the ass !
En dan hoor je ook nog dat Guns 'n Roses naar Graspop komt.
Geen duizend rozen kunnen je troosten, je zet liefst een revolver tegen jouw kop.
Maar die verdorven vent van je smeedt snode plannen, met nog meer verdorven vrienden en jouw allerverdorvenste vriendin.
Alles wordt perfect getimed en geregeld. Er wordt gelogen gelogen gelogen de weken vooraf, jongens, de hemelpoort zal NOOIT opengaan voor de verdorven geesten, geen megaliter wijwater kan ons ooit nog redden, alle engeltjes zitten in een hoekje te bibberen, de duivelkes vieren brandend en prikkend hoogtij !

Het overkwam Dinsdaglief. De noeste altijdmetdebatjeswerkende reisbureauchef. Haar verdorven echtgenoot kocht een kaart voor Graspop zonder dat ze er iets van wist. 't Mienwerkerke zelf was er al van vrijdag, dus moest er een oplossing gevonden worden om haar ook in Dessel te krijgen. BOL stelde zich meteen kandidaat. Ook Elsbabbel, de allerverdorvenste vriendin, ging met alle plezier mee.

Zaterdag 24.6.06. 17u26. Jet Air Center, Grote Markt. Dinsdaglief, chef de bureau, heeft net te horen gekregen dat we haar komen kapen richting Dessel om het optreden van Guns 'n Roses bij te wonen. Zie dat kopke. Het is gewoon ontploft. Vol ongeloof. Hormonen op slag compleet ontregeld, 3 liter geplast, broek niet open gekregen, broek niet toe gekregen.

't Is niet waar, NIET waar, NIET WAAR ! Ik word zot ! Zot ! Zot !

Mienwerkerke, haar prins van de Nijl, had een brief gemaakt die BOL plechtig moest afgeven. Ruim uw boeltje op en ga mee zonder pruttelen !


Mienwerkerke had ook voor een festivaltenue gezorgd die Elsbabbel bij haar thuis in boom gehangen had. Werkkleren uit, wat opgefrist,
festivalkleren aan en, hup, we zijn weg !


Aan boord van taxi Bol wordt met champagne getrakteerd, daar had onze allercharmantste chauffeur voor gezorgd, compleet met koelbox en glazen. Dinsdaglief, volledig van haar melk, kreeg de fles niet open. Elsbabbel liet dan maar de kurk knallen ter hoogte van het Sterrebos. Rijdend met open venster, KNAL, tussen de bomen ! Hopelijk zijn er geen vogelslachtoffers gevallen...

Santè ! Ik droom, ik zweef, ik vlieg, ik ben hier niet, of toch wel ?

BOL, complotterend gentleman-taxichauffeur op weg naar Dessel met het slachtoffer en Elsbabbel.

Bezorgde collega Bénedicte aan de lijn. "Alles oké, meid ? Ik heb hier de MUG, de brandweer én de politie in de bureau gehad, ge hebt de hele markt bij mekaar getierd"

"Ik weet het niet meer, Béné, ik weet NIETS meer, ik ben gewoon 10 minuten compleet kwijt in mijn kop. En mijn rits is nog altijd niet toe".

"Mijheer de parkwachter, ze hebben mij ontvoerd. Ik kan het nog AlTIJD niet geloven. Pak mij vast en nijp eens goed opdat ik zou weten dat dit geen droom is."

"Meiske, hier is uw ticket, snuif eraan, van echt papier, bewaar het voor eeuwig"

Mienwerkerke, prins van de Nijl, is tot aan de parking gekomen om zijn prinses in zijn armen te sluiten. Hij weet nog maar 10 minuten dat ze ook daadwerkelijk meegekomen is. We hadden hem tijdens de rit naar Dessel via SMS constant wijsgemaakt dat Dinsdaglief niet meegekomen was omwille van superdrukke batjes en véééééél te vééééél werk. Hij was er compleet ingetuimeld.

"Nuts, zijt ge, nuts, nuts, nuts !"

Traantjes, totjes, knuffels en zoveel vuurwerk...daar konden zelfs Guns 'n Roses 's nachts niet aan tippen.

Ook op het festivalterrein is het feestje blijven doorgaan. Hier zwiert Daanten Dinsdaglief nog eens in het rond tijdens een vreugdedans.

Na het optreden van Revolvers en Rozen zijn we na een magische avond met schitterende zonsondergang er nog eens cadeau bovenop, meteen terug naar Roeselare gekeerd. Dinsdaglief moet immers vandaag weer werken. Ik ben vanmorgen al gaan checken. Ze was er. Stralend. Nog altijd niet van die wolk geraakt. Ga gerust eens kijken.

Ik heb vanmorgen de gelukkigste vrouw ter wereld gezien.

STOKJE

Stokje gekregen van Murke.
Ik geef het door aan Luc den pompier.

Neem het boek dat het dichtst bij je ligt. Sla het boek open op pagina 22 en noteer hieronder wat er staat op regel 4 tot en met 6.

"Lopen we verder ?"
"Ik vind die met zijn paardenstaart wel tof."
"Al was het de laatste jongen op de wereld", zei Rebecca, maar ze klonk al wat minder zeker.
Ben tuitte zijn lippen alsof hij Diana vanaf een afstand wou kussen. Ze keek met een ruk de andere kant op. ('Het uur nul 'van Dirk Bracke)

Hmmmm, nu weet ik tenminste wat mijn dochter aan het lezen is.


Zonder kijken op de klok, raad hoe laat het is.
18u35

Kijk nu op de klok en hoe laat is het ?
18u29

Hoe loop je momenteel gekleed ?
Kaki zomerrokje, wit T-shirt, zwarte espadrilles.

Wie mag je vanavond uitnodigen voor een etentje bij kaarslicht ?
Heb vorige week nog een etentje gehad bij kaarslicht met TWEE mannen.
We mogen toch niet té gulzig worden, hé !

Droomde je gisterennacht ?
Ja. Ik zat compleet onder de sproeten en ging in paniek naar de huisarts.
Hij zei me dat het een teken van volwassenheid en wijsheid was.
Ik voelde mij op slag als een overrijpe banaan.

Wat hangt er aan de muur in de kamer waar de computer staat ?
Oei ! Het hangt hier gewoon vol !
Er is een stalen kabel gespannen tussen twee muren die functioneert als prikbord en volhangt met kattebelletjes, doktersvoorschriften, rekeningen, data, brief moederkesdag, kampinschrijvingen van de kids, adresjes, brilvoorschrift, mijn eerste ratelaar, sleutelhangers, een deurhanger met 'please disturb me', hebbedingetjes....

Wanneer heb je het laatst gelachen ?
Vanmiddag nog. Ben gaan shoppen met mijn dochter. In de Hema meisjeslips en mamaslips gekocht. Buiten gekomen keuren we nog even de buit en wat bleek : 1 setje moet in het verkeerde rek gehangen heb en was een string !
Vanzenleven zal Elsbabbel daar mee lopen ! Hilariteit alom en vlug gewisseld aan de kassa...
Gebulderd heb ik met de fratsen van Hein en Bol op Arrow Rock Festival.
En ik heb ooit eens zoooooo hard gelachen dat ik ervan moest braken. Op de Shuttle van Londen naar Rijsel. Rara wie daar allemaal bij was.

Wat is de laatste film die je zag ?
Ice Age 2. Met onze jongste, Lowie. Ik had het hem beloofd.
Eenmaal in de cinemazaal tussen al die kinderen en krakende zakken chips (I hate it) voelde ik me meteen 'overaged mama'. Wel genoten van het hilarische knaagdier 'Scat' en zijn eeuwig gestuntel met een eikel.

Indien je 300 miljoen zou winnen, wat zou je het eerst doen ?
Gul zijn tegenover wie ik liefheb.
Een spaarboek aanleggen voor de kids die ze echter niet krijgen voor hun dertigste. Ze moeten eerst zelf de waarde van het geld leren kennen.
Samenleggen met Murke's gewonnen lotje voor het gezamenlijk rusthuis 'De Bevers' (tegen dan zullen we echte bevers zijn). Hij betaalt de mannenverdieping, ik financier die van de vrouwen.
Ik hoop dat ik dat lotje nooit win. Volgens mij is het een kwelling.

Welke naam zal/zou je geven aan je eerstvolgende zoon en dochter.
Dochter : Fran
Zoon : Robbe

Wat wil je dat Sint-Pieter zegt als je aankomt aan de poorten van de hemel ?
Ik hoop dat hij beleefd is maar ik vrees eerder iets van : "Mannekes ! Vanaf nu
zal dat hier eeuwig stormen want ik moet een wervelwind binnen laten".

SCHOTLAND. DAG 7.

Laatste dag. Wij willen er echt nog alles uit persen en zakken af naar The Trossachs, een ecologisch heiligdom dat doorsneden wordt door bospaden en bezaaid is door lochs. Een toevluchtsoord voor wandelaars en vissers. Je vindt er ook het Queen Elisabeth Forest Park, een natuurgebied van 25.000 ha.

De streek waar destijds wrede clans de plak zwaaiden, groeide uit tot één van de meest bezochte regio's van Schtoland en blijft de eeuwige inspiratiebron voor dichters en schilders.

Eerst houden we nog even halt bij Loch Katrine, dat Walter Scott inspireerde voor zijn beroemde Lady of the Lake. Het meer, waarvan de zuiverheid zeer streng bewaakt wordt, voorziet Glasgow van drinkwater. Je kunt er uitsluitend lopend of fietsend omheen. Het enige alternatief is een 107-jaar oude stoomboot, die je op het nostalgisch stampen van het nog autenthieke op kolen werkende aandrijfsysteem naar de andere kant van de oever brengt.

Loch Katrine

Ik had gelezen over Inchmahome Priory, een 13-de eeuwse priorij, waarvan de ruïnes nog stevig overeind staan. De priorij werd gebouwd op een piepklein eilandje in het meer van Menteith. Hier werd de 5-jarige Mary Stuart, die op de vlucht was voor de Engelse vijand, een jaar lang door monniken opgevangen, tot ze in het geheim naar Frankrijk kon vertrekken. We laten ons met een pont tot op het eilandje brengen en proberen ons de kleine Mary voor te stellen, spelend aan de oevers van dit schitterend oord.

De ruïnes van Ichmahome Priory

Stef geniet

Mijmerende Elsbabbel aan de 'Bonnie Banks' :

"Moet ik morgen nu echt naar huis ?"

Onze laatste nacht brengen we door op een echte boerderij bij een zeer baardige boerin van 85 jaar. We rijden 's avonds nog tot aan de kust tot aan de yachthaven van Troon.

Het kader is eigenlijk te sjiek voor twee trotters die met bezwete T-shirt en bergschoenen een tafeltje uitkiezen met zicht op de talrijke yachten. Aan de andere tafeltjes zitten piepjonge snotneuzen met Lacosteschoenen en veel gestes. Ze trekken op met veel te veel en veel te lelijk geschminkte liefjes met opgevulde beha's en diepe decolletés, dieper dan de kloof van The Trossachs. Ze drinken kleurige cocktails en proberen het vrouwvolk te imponeren. We trekken er ons echter niets van aan en zien alleen maar afgunstige blikken wanner we ons méér dan royaal tegoed doen aan wat de Schotse zee te bieden heeft : mosselen, koude en warme vis, langoustines, coquilles,...

De zon trakteert ons nog op een schitterend slapengaan en trekt haar volledige kleurenpalet door lucht en golven. En Elsbabbel zucht, ze zou een schaap in Schotland willen zijn.

Mijn liefste moaten,

De reischeque die ik voor mijn 40ste verjaardag kreeg is bij deze verzilverd. Jullie zijn vreselijk bedankt, het was een ongelooflijke ervaring. Zelfs haggis eten viel mee ! De laatste foto is voor jullie, probeer er mij bij voor te stellen als een Schots blèèèèèrend schaap....

knuffel en knipoog

elsbabbel

SCHOTLAND. DAG 6.

Wandeldag.
's Morgens zitten we al vroeg aan de overheerlijke ontbijttafel.
Het ontbijt kan tippen aan dat van een viersterrenhotel : zelfs aardbeien zijn voorzien ! De Schotse gastvrijheid en gulheid gaat nog van dag tot dag in crescendo. De Engelsen beweren dat Schotten gierig zijn, maar dat heb wij nog niets van ondervonden...

"Are you gonna walk in the mountains today", vraagt onze landlady.
"Yes".
"Take care of the midges ! They're out and they're horrible !"
Midges (kriebelmuggen) lijken op kleine vliegjes, maar dan van een erg vraatzuchtige soort. Ze verplaatsen zich in dichte formaties tot ze zich plots op hun prooi storten...op jou bijvoorbeeld. Het is een ongelijke strijd met een onoverwinnelijke vijand en wie niet ingesmeerd is met een doeltreffend middel, loopt het risico met gezwollen, vreselijk jeukende armen of benen rond te lopen of in het ergste geval met een echte elephant man-look !

Elsbabbel op pad

Gesmeerd met een afdoend middel van buiten en gesmeerd met een calorierijk ontbijt van binnen, beginnen we aan een prachtige bergwandeling naar een steile bergengte. We komen uit op een vlakte met watervallen op de achtergrond waar we puffend even verpozen, genietend van de zon, het geklater en de mooie natuur. Ik heb 1 midgeprik op een niet ingesmeerd plekje. Jeuk ! Brand ! Bobbel ! Vandaag zit de plek er nog steeds maar - het moet gezegd - ik ben dan ook een onverbertelijke prutser.

Ben Nevis (1344 m) is onvoorspelbaar door het grillige Schotse weer. Wie van plan is de berg te beklimmen, moet zich altijd aanmelden aan de voet van de berg. Zo weten de 'mountaineers' 's avonds dat iedereen veilig terug beneden is.

's Namiddags zien we nog een hert wegspringen tijdens een schitterende wandeling aan het Loch Leven. Met tintelende voeten en gespannen kuiten zoeken we onze volgende slaapplaats in Lochearnhead. Opnieuw hartelijke ontvangst door een koppel dat met veel liefde kamers heeft ingericht.

Loch Leven

We krijgen een tip waar we het best en gezelligst kunnen eten. Op loopafstand. 's Nachts rollen we in ons kingsize bed na eerst een sublieme avond te hebben meegemaakt met enkele gulle Schotten die maar bleven trakteren. We waren meteen hun beste vrienden en werden zelfs uitgenodigd om een partijtje te biljarten. Elsbabbel heeft echter wijselijk zitten kletsen met een schaapherder die 3000 schapen en 6 honden onder zijn hoede had, een stel advocaten die kwamen golfen en de lokale campingbewoners. Veel te lang zijn we blijven plakken, veel te veel hebben we gedronken maar dit hadden we echt voor geen geld willen missen !

Dit noemen ze B&B in Schotland. Elsbabbel felt like a queen !

SCHOTLAND. DAG 5.

Plockton bij valavond

"Did you have a good sleep ?" vraagt onze gastheer, de langoustinevisser, 's morgens.
Nou en of ! Hoe kan dat ook anders in een kraaknette Holly Hobbie-kamer met zicht op de baai waar de stilte enkel doorbroken wordt door enkele schreeuwende meeuwen
"I have some fish for breakfast for you".
Zelfgerookte witvis heeft onze baardige vriend als ontbijt gebakken en wij smikkelen alles heel smakelijk naar binnen.

Plockton heeft werkelijk onze harten gestolen. Ik wil hier absoluut nog een halve dag blijven. Mijn loederig oog heeft een heel klein vissersbootje bespeurd in het haventje. Het bootje vaart uit wanneer tij en weer het toelaten en de kapitein biedt de geïntersseerde enkeling een zoektocht naar zeehonden aan. Laten de zeehonden het afweten ? Geld terug !

De goedlachse captain is nog uit het echte goede zeehout gesneden. Hij is heel grappig en ik heb zo'n stil vermoeden dat de nodige voorraad whisky aan boord daar wel voor iets tussen kan zitten.











De whiskyvoorraad van the captain

Hij belooft ons op zoek te gaan tot we zeehonden zullen spotten, al weet hij vooraf nooit waar ze zullen vertoeven. Als we echt heel veel geluk hebben, komen we misschien ook wel de plaatselijke zeeotter tegen, hij werd die ochtend nog gezien op de pier. But you need some luck !

Het is zalig vertoeven op het bootje in het gezelschap van de kapitein. Ik stel hem heel wat vragen ivm de zeehonden, die hij allemaal enthousiast beantwoordt, zijn blik niet afwendend van de vele rotseilandjes die we voorbij varen !
Okay ! Seen them !
Seen what ?
Seals !
Zijn geoefend oog heeft zeehonden opgemerkt. Voor mij lijken ze grote keien op de oevers van een eilandje, maar als hij voorzichtig dichterbij vaart, ontwaren we inderdaad deze prachtige dieren. Ze kijken rustig op en ééntje lijkt wel te wuiven als we voorbij varen.


Zeehonden.
Klik op de foto voor een grotere weergave.



Kort na de middag verlaten we dit schitterende oord na eerst plechtig beloofd te hebben zeker en vast terug te komen.

De betoverende landschappen doorsnijdend, houden we even halt bij Eilean Donan Castel. Deze dertiende eeuwse burcht werd opgetrokken om Scandinavische piraten de toegang tot een loch te beletten en staat - alweer - op een schilderachtige plek. De burcht was het decor voor de film Highlander en ook de regisseur van de Bondfilm 'The world is not enough', koos deze burcht als hoofdkwartier.

Het schitterende Eilean Donan Castle.

Via Spean Bridge en een ommetje naar de Cia-Aig Falls, een waterval die werd gebruikt als decor voor een scène in de film 'Rob Roy', arriveren we 's avonds in Banavie. Miss Ross ontvangt ons allerhartelijkst in haar B&B die uitkijkt op de Ben Nevis, de hoogste berg van Schotland. De berg lonkt naar ons en we kruipen vroeg onder de wol om topfit te zijn voor een stevige bergwandeling morgenvroeg.

SCHOTLAND. DAG 4.

We verlaten het noordelijke gat Durness om langs de westkust terug naar beneden te zakken. Daar nemen we werkelijk alle tijd voor : de Schotse westkust staat immers bekend om zijn verbijsterende panorama's en spectaculaire routes. De meest verleidelijke landschappen staan op het reismenu vandaag :
meren afgezoomd met sappige groene heuvels en bergen, veen en bos, kliffen waar de golven tegen beuken en ongerepte natuur waar de wind vrij spel heeft.
Geen woord is overdreven.

Langs zeer smalle weggetjes, waar meer schapen dan huizen staan, vervolgen we onze reis via het aardige Lochinver en het visserhaventje Ullapool. Onderweg houden we ook halt bij de ruïnes van Ardvreck Castle, gelegen in een grandioos bergdecor. Geen wonder dat filmproducers gewoon gek zijn op de adembenemende natuurlijke decors, er worden hier dan ook films aan de letterlijk lopende band gedraaid. Het begon al in 1935 met Hitchcock himself en bleef maar doorgaan met La Guerre du Feu, Chariots of Fire, Highlander, Braveheart, Rob Roy, Mary Reilly, Mission Impossible, Trainspotting,...tot Harry Potter en stukken van Lord of the rings.




LOCH MAREE kan helemaal in zijn eentje model staan voor de schoonheid van de Highlands. Ruw en majestueus.



Het rijk is aan de schapen die niet op een een zebrapad wachten om de weg over te steken.




Hier is de regen de enige vijand die je als trotter op je weg kunt vinden. Vier seizoenen in 1 dag zijn geen uitzondering...in die mate zelfs dat de Schotten beweren dat ze de kilt hebben uitgevonden om niet steeds met natte broekspijpen te moeten rondlopen.

Wij hebben echter nog geen spatje regen gehad en rijden als twee lucky bastards helemaal tot in het schilderachtige Plokton waar we een onderkomen voor de nacht vinden bij een lokale langoustinevisser.

PLOKTON

Het vredige haventje van Plokton ligt in één van de mooiste uithoeken van Schotland en lijkt wel een plaatje voor een snoepdoos. Uren kan je jouw blik laten dwalen over de oevers van dit sprookjesoord, de haven is er omzoomd door palmbomen (!). 's Avonds bestellen we in het plaatselijke vissersrestaurant op het vuur gegaarde langoustines, die we in onze buik nog eens laten zwemmen in een karaf frisse witte wijn...

SCHOTLAND. DAG 3.

De nacht was verkwikkend in Froach Lodge.
Rebecca begroet ons 's morgens met een uitgebreid Schots ontbijt : gebakken eieren, repen spek, worst, gebakken tomaten en champignons. Ik heb wat last van een protesterende maag en leg de worstjes en het spek wijselijk op het bord van mijn wederhelft, die vervolgens alles smakelijk naar binnen werkt.

Aan wie kan je beter raad vragen dan aan de Schotten zelf als je hun land wilt bezoeken ? Andrew geeft ons dan ook een heleboel tips wanneer hij hoort dat we vandaag tot het uiterste noorden reizen.
Loch Ness ? It's ugly. You should visit Glen Affric !
Ik was toch al niet van plan Nessie op te zoeken, die heeft al jaren het puntje van zijn staart niet meer laten zien.
Via Inverness passeren we nog het befaamde 36 kilometer lange en tot 230 meter diepe Loch Ness dat inderdaad geen beauty is, doch wel indrukwekkend, maar dat we verder links laten liggen.


LOCH NESS






In Cromarty, een klein centrum waar de vissershuisjes dicht tegen elkaar gedrumd staan, liggen twee grote olieplatformen in de baai. Met wat geluk kan je hier ook dolfijnen en orka's zien. Maar niet vandaag.

De vallei Glen Affric ontleent haar charme aan haar lieflijke aanblik, de gevarieerdheid van het landschap en haar vele groentinten. Een waar ecologisch paradijs en het nirvana van wandelaars en natuurliefhebbers.
We trekken dan ook meteen onze wandelschoenen aan om eens stevig te trotten.

GLEN
AFFRIC


Uren later tuffen we verder op de A836, een kronkelig, heerlijk onvoorspelbaar pad dat haast smaller is dan de breedte van de auto. Zorg dat de benzinetank gevuld is want de komende uren vertoef je in een desolate rotsige woestijn, afwisseldend met heide, ven en honderden lochs die bezaaid liggen als reuzendruppels in een grillig maanlandschap. De enige levende zielen die we hier tegenkomen zijn schapen.
Ze zitten werkelijk OVERAL.

Uiteindelijk arriveren we tegen valavond via Tongue in Durness.
Men beweert dat Schotland maar twee seizoenen heeft : dat van de regenjas en dat van de paraplu. Tot nu toe hebben wij prachtig weer gehad, blauwe lucht met grijze of witte wolken, geen druppel water. In Durness waait het echter zo hard dat ik de deur van de auto haast niet open krijg, maar wat wil je : we zitten hier werkelijk op het meest noorderlijke punt van het eiland en staren over de onmetelijke Atlantische Oceaan.
Het strand van Durness is adembenemend (met dit aantal Beaufort zelfs letterlijk), op een enorme rotsblok staat geschreven : award winning beach.

Een B&B hebben we al snel gevonden. Opnieuw allerhartelijkste ontvangst door een 'mum with five kids'. Kraaknet opgemaakte bedden, eigen badkamer,een supergrote living voor ons alleen met zicht op de wilde oceaan. Een vriendelijk koppel Australiërs logeert er ook. Ze zijn voor 8 weken op tocht door Europa en malen dagelijks zoveel kilometers af, dat ik er duizelig van wordt.
Ze bezoeken dan ook een achttal landen. Als we vragen : "What do you do for a living ?", krijgen we het schalkse antwoord : "As less as possible !" Van levensgenieters gesproken....

THE AWARD WINNING BEACH VAN DURNESS

SCHOTLAND. DAG 2.

Edinburgh

Het mag gezegd worden : we waren nog nooit zo onvoorbereid op reis vertrokken. Halsoverkopper kon het bijna niet. De stille bewijzen ervan waren de Schwungpasjes en -kleren die 1 week later nog onberoerd op de keukentafel lagen...

We hadden het dan ook helemaal niet gepland om Edinburgh nog even mee te pikken en toch hebben we het gedaan, omwille van het historische dat de hoofdstad te bieden heeft.

De Schotten noemen de stad liefkozend 'het Athene van het Noorden' omdat vanaf een heuvel een imitatie-Akropolis op de stad neerkijkt en veel 19de-eeuwse huizen met Corintische zuilen zijn versierd.
Hmmm, ze overdrijven toch wel een beetje.
Opnieuw laten we ons volledig verzwelgen door een boeiende en contrastrijke stad met een rijk cultureel leven.

De pubs hebben er opvallende namen : Bad Ass Pub, The end of the world.... Wij vinden echter vakkundig onze weg naar het Hard Rock Café in George Street waar we alweer kennismaken met uiterst gastvrije Schotten die razend benieuwd zijn waar we vandaan komen.

In de vroege namiddag verlaten we wat later zal blijken als 'de bewoonde wereld' en trekken naar het Noorden. We zijn van plan een stevig eind door te rijden tot een stuk in de namiddag. Het stadslandschap gaat al heel snel over in sappig landelijk groen, met hagen en rotsmuurtjes. Huizen en landschap lijken opvallend goed op taferelen uit de Harry Potter-fims en ik ga me dan ook steeds meer als Hermelien Griffel voelen...

Onderweg houden we halt aan een dam met 'zalmtrap'. Een ingenieus trapsgewijs systeem zorgt ervoor dat duizenden zalmen omhoog kunnen zwemmen via waterbakken. Door een glazen wand kun je de zalmen zien. Een kwestie van geluk hebben, natuurlijk ! Wij hebben er geen ééntje opgemerkt. 't Zal wel 't seizoen niet zijn, zeker ??

Blair Castle wordt de volgende stop. Het is met zijn witte muren,die fel afsteken tegen het groen, niet echt het prototype van een ruw Schots kasteel maar het is wel het meest bezochte. De eigenaar, de hertog van Atholl, is de enige Britse burger die het recht heeft er een privé-militie op na te houden : the Atoll Highlanders. Dit voorrecht werd toegekend door koningin Victoria, die verrukt was over haar herstel aldaar.

Blair Castle

In de streek van Aviemore landen we uiteindelijk in 'Boat of Garten' waar we aankloppen in de B&B 'Froach Lodge'.
Of ze nog een bed voor ons hebben ?
Of course and a cup of tea an a piece of cake too !
Andrew en Rebecca ontvangen ons zeer gastvrij : hij is berggids en zij zal 's avonds met verse zalm, heerlijk gekruide rijst en gestoomde groenten nog bewijzen dat ze een prima kok is.

Onze medegasten komen uit Londen, India en Zwitserland. Ze verblijven hier meerdere dagen om met Andrew dagelijks de bergen in te trekken. We verbroederen na het avondmaal in de pub die een annex van een klein hotelletje blijkt te zijn. Wat heerlijk, al die nationaliteiten samen. Waarom kan dat toch niet altijd en overal ??