Laatste dag. Wij willen er echt nog alles uit persen en zakken af naar The Trossachs, een ecologisch heiligdom dat doorsneden wordt door bospaden en bezaaid is door lochs. Een toevluchtsoord voor wandelaars en vissers. Je vindt er ook het Queen Elisabeth Forest Park, een natuurgebied van 25.000 ha.
De streek waar destijds wrede clans de plak zwaaiden, groeide uit tot één van de meest bezochte regio's van Schtoland en blijft de eeuwige inspiratiebron voor dichters en schilders.
Eerst houden we nog even halt bij Loch Katrine, dat Walter Scott inspireerde voor zijn beroemde Lady of the Lake. Het meer, waarvan de zuiverheid zeer streng bewaakt wordt, voorziet Glasgow van drinkwater. Je kunt er uitsluitend lopend of fietsend omheen. Het enige alternatief is een 107-jaar oude stoomboot, die je op het nostalgisch stampen van het nog autenthieke op kolen werkende aandrijfsysteem naar de andere kant van de oever brengt.
Loch Katrine
Ik had gelezen over Inchmahome Priory, een 13-de eeuwse priorij, waarvan de ruïnes nog stevig overeind staan. De priorij werd gebouwd op een piepklein eilandje in het meer van Menteith. Hier werd de 5-jarige Mary Stuart, die op de vlucht was voor de Engelse vijand, een jaar lang door monniken opgevangen, tot ze in het geheim naar Frankrijk kon vertrekken. We laten ons met een pont tot op het eilandje brengen en proberen ons de kleine Mary voor te stellen, spelend aan de oevers van dit schitterend oord.
De ruïnes van Ichmahome Priory
Stef geniet
Mijmerende Elsbabbel aan de 'Bonnie Banks' :
"Moet ik morgen nu echt naar huis ?"
Onze laatste nacht brengen we door op een echte boerderij bij een zeer baardige boerin van 85 jaar. We rijden 's avonds nog tot aan de kust tot aan de yachthaven van Troon.
Het kader is eigenlijk te sjiek voor twee trotters die met bezwete T-shirt en bergschoenen een tafeltje uitkiezen met zicht op de talrijke yachten. Aan de andere tafeltjes zitten piepjonge snotneuzen met Lacosteschoenen en veel gestes. Ze trekken op met veel te veel en veel te lelijk geschminkte liefjes met opgevulde beha's en diepe decolletés, dieper dan de kloof van The Trossachs. Ze drinken kleurige cocktails en proberen het vrouwvolk te imponeren. We trekken er ons echter niets van aan en zien alleen maar afgunstige blikken wanner we ons méér dan royaal tegoed doen aan wat de Schotse zee te bieden heeft : mosselen, koude en warme vis, langoustines, coquilles,...
De zon trakteert ons nog op een schitterend slapengaan en trekt haar volledige kleurenpalet door lucht en golven. En Elsbabbel zucht, ze zou een schaap in Schotland willen zijn.
Mijn liefste moaten,
De reischeque die ik voor mijn 40ste verjaardag kreeg is bij deze verzilverd. Jullie zijn vreselijk bedankt, het was een ongelooflijke ervaring. Zelfs haggis eten viel mee ! De laatste foto is voor jullie, probeer er mij bij voor te stellen als een Schots blèèèèèrend schaap....
knuffel en knipoog
elsbabbel
1 opmerking:
Laat schrijfster dezes na al die Schotse verhalen nog altijd niet snappen waarom iemand nu perse een schaap in Schotland wil zijn... Maar schrijfster dezes is dan ook niet blond...
Een reactie posten