dinsdag, juli 18, 2006

ODE AAN STEF

Zou hij daar El Dorito kunnen zijn ?
Een adonis waarvan al zijn krullen
door Els verdwenen zijn.
Hij vecht tegen de ziekte van Redel al vele jaren
maar er is hoop : op de zijkant staan er weer haren.

Refrein
Hij is een Dorito
niet zomaar een chip.
Een lekkere Dorito
nen heel toffen typ.

Hij was een sterke baby, kloek en fors.
Geboren 40 jaar geleden juillet le quatorze.
Vader en moeder waren fier up under Stefaantje.
Hij groeide heel rap en 't kiekentje werd een haantje.

Hij leerde heel goed, 't was nen schitterende student.
De broeders in schole waren van hem meer dan content.
Hij ging voor ingenieur en was bij de pinken.
Aan zijn kotbaas leerde hij 's nachts cognac drinken.

De school in Oostende, 't is heel lang geleden.
Hij heeft nog met een Diane op het strand gereden.
In Antwerpen ontpopte Dorito zich als nen rebel.
Resultaat : onze vice-praesis belandde in de cel.

Dorito was ook D.J. op menig T.D.
En ook bij de vrije radio was Dorito nen B.V.
Hij trouwde met Els in een tent ze waren verhit.
's Avonds was 't gekoksel zwien an 't spit.

Stef was nen echte hane, je ging er veur.
Hij schoot er niet neffens,
hij schoot er rechte deur.
Hij maakt jawadde met zijn kleine pierlewie
drie kindjes : Charlotte, Thomas en Lowie.

Dorito heeft twee slechte kantjes en dat is niet veel.
Hij zingt vals liek nen kater en snurkt liek nen leeuw.
Maar koken kan ie echt wel liek nen chef-kok.
Hij maakt Thaïs, Chinees en wok nog wok.

Dorito is nu 40 proficiat Stefaan.
Hij heeft nu een baaike van 40club aan.
Proficiat van al De Bevers en undre madammen.
We gaan nu tegare het refreintje opdrammen.

Geen opmerkingen: