HET LICHAAM VAN ELS. AMEN.

Je kan gerust stellen dat ik een 'pièce unique' ben.
Kon.
Was.
Ik dartelde tot deze week namelijk muggenbetenloos door het leven. Nooit eerder was ik het levend buffet van de juffies, deze dubieuze eer viel mijn echtgenoot steeds te beurt.
Tot deze week dus.
Wakker geworden met 4 joekels op mijn voeten en ééntje mijn bil. Ik zie het al voor me : een clan juffies zoemend neerstrijken op mijn blote ik, "Het lichaam van Els. Amen" scanderend.

Kijk, dat ene mugje dat langpotig door de kamer waaierde, kon zelfs wat sympathie bij mij opwekken. Geef toe, qua elegantie wint ze het toch met vleugelslagen voorsprong op die vieze vette vadsige bromvlieg.
Maar de liefde is dus over. Schluss damit.
De juffies kunnen mij niet meer charmeren. Niet meer sedert deze week. Niet meer sedert ze mij gecatalogeerd hebben onder 'living bait'.

In het ziekenhuis zagen de patiënten mij voetjewrijvend en billenkrabbend aan het werk. Geef toe, het is geen zicht.
Tot overmaat van ramp was in de apotheek Euceta uitgeput wegens vraag groter dan aanbod. Hoera !
Een dreigement als "Ik tel tot drie en dan sla ik jullie verrot !" haalt niets uit en staat nogal dommig. Juf mug, inclusief al haar zwangere zusjes, nichtjes en tantjes is werkelijk niet zo snel geïmponeerd. Die rotbeesten weten ook wel dat ik geen bloedbad zal aanrichten op de mooie witte verf.

Wat moet ik nu aanvangen ? Een vrachtwagen insectenverdelger laten aanrukken ? VAPONA op mijn teennagels schilderen ? Een bloedtransfusie ondergaan ?
Want, waar ik - behalve het muggengezoem en de hitte - nog méér van wakker lig dezer dagen is de vraag : hoe komt het toch dat ze opeens een overheerlijk souper in mij zien ? Muggen komen namelijk af op lichaamsgeur. Kan een mens van scheikundige samenstelling veranderen ? Wie of wat dwaalt door mijn bloed en maakt mij tot een voor muggenneuzen aantrekkelijke hapklare brok ?

Ik heb vanmorgen in de spiegel gespeurd naar 2 beten in mijn nek en niks gevonden.